Page 26 - อ่านฟรี! SUZUMIYA HARUHI ตอน โรงภาพยนตร์ของสึซึมิยะ ฮารุฮิ 13
P. 26

SUZUMIYA HARUHI ตอน โรงภาพยนตร์ของสึซึมิยะ ฮารุฮิ

                ฮารุฮิดึงแขนผม ระหว่างเดินไปที่ประตูก็หันกลับมา
                “ง้นพวกเราไปปราบจอมมารก่อนนะ จะเอาสมบัติกลับมาเยอะๆ เลย แล้วค่อย
                  ั
          มาจัดงานเลี้ยงกันอีก สัญญา!”
                เสียงโห่ร้องดีใจของลูกค้าในร้านดังไล่หลังพวกเรา


                                                  ี
                พอออกจากเมืองมาก็เจอทุ่งหญ้าสีเขียว ส่วนท่เข้มกว่าคือป่า ส่วนท่จางกว่าคือ
                                                                  ี
          ทุ่งราบ เป็นภูมิประเทศที่เรียบง่ายราวกับประหยัดกราฟิก
                                                �
                “ฟังให้ดี” นักปราชญ์แห่งพงไพรพูดพลางนาทางพวกเรา “อันดับแรก ในป่าลึก
                                       ้
                 ้
                                         ื
                    ู
          ตรงนนมถาอย่ แต่ไม่ต้องกังวล มันเป็นถาต้นๆ ไม่มทางหลงหรอก ข้างในมหีบสมบัติอย ู่
                                       �
                                               ี
              ั
                                                                ี
                ี
              ้
                 �
          หนึ่งใบ ข้างในนั้นมีกุญแจส�าหรับเปิดประตูปราสาทของจอมมาร”
                ต้องการให้ไปเอามันมานั่นเอง
                “โอเค”
                ฮารุฮิพยักหน้าทันที
                “เอาล่ะทุกคน ไปจัดการให้เสร็จๆ กันเถอะ ไปกันเลย!”
                                                       ิ
                จู่ๆ เธอก็ว่งออกไป พวกเราไม่มีทางเลือกนอกจากว่งตาม เพราะไม่อาจปล่อย
                        ิ
          ให้ผู้กล้าวิ่งพรวดพราดไปคนเดียวได้
                                                     ี
                ผมรู้สึกเหมือนได้ยินเสียงนักปราชญ์ชราตะโกน “เด๋ยวก่อน” หรือ “ยังพูดไม่จบ”
          อะไรท�านองนั้น แต่เพราะต้องวิ่งตามฮารุฮิไป เสียงนั้นจึงห่างออกไปอย่างรวดเร็ว
                หลังวิ่งไปตามเส้นทางตรงเข้าในป่าได้ไม่กี่นาทีก็เจอถ�้าที่ปลายทาง บรรยากาศ
          ดูน่าสงสัยคล้ายจะมีมอนสเตอร์ดุร้ายคอยเฝ้าหีบสมบัติ......ใครก็คงคิดแบบน้น ยกเว้น
                                                                   ั
          ฮารุฮิ พวกเราวิ่งเข้าไปในถ�้าโดยไม่มีการชะลอ แต่เข้าไปได้ไม่ถึงห้าก้าวก็ต้องหยุดชะงัก
                “โอ้โฮ”

                ข้างในเป็นห้องโถงขนาดมหึมา ผนังเรืองแสงอ่อนๆ ทาให้ไม่มืดสนิท เราเลยได้
                                                       �
          เห็นในสิ่งที่ไม่อยากเห็น
                “ว้าว ตัวใหญ่จัง......”
                คุณอาซาฮินะพูดพลางกลั้นหายใจ

                “จริงด้วยครับ” โคอิซึมิพยักหน้า “แล้วจะเอาชนะมันยังไง”


                                         24
   21   22   23   24   25   26   27   28   29   30   31