Page 26 - อ่านฟรี! ป่วยรักช่วยรักษาหน่อยครับ (เล่มเดียวจบ)

ปวยรักชวยรักษาหน่อยครับ
่
่

อื่น

(โธ่เว้ย เจ้าวาคามิยะ จะให้ฉันท�ายังไงเนี่ย...)
ี
ี
หลังจากมาอยู่ในกล่องส่เหล่ยมแคบๆ เพียงล�าพัง เขาก็เปล่ยนจากรอยย้มเป็น
ี
ิ
ท�าแก้มป่อง
โคสุเกะบอกว่า ‘ถ้าไม่ได้เกลียดกันแทบตายก็อยากให้คิดดู’ พูดได้ขี้โกงชะมัด
คาซึกิไม่ได้เกลียดโคสุเกะแทบตาย แต่รู้สึกว่าเท่ ท�างานเป็น และเป็นคนดี แถม

ยังเป็นพนักงานชายเพียงคนเดียวนอกจากตัวเขาเองในเหล่าคนท่เข้าบริษัทมารุ่นเดียวกัน
ี
ด้วย ถ้าเป็นไปได้ก็ไม่อยากมีความสัมพันธ์กระอักกระอ่วน
ั
ี
อืม...ระหว่างคิดก็ลงลิฟต์ไปถึงช้นท่กดเลือกแบบขอไปที หลังจากเดินออกไปยัง
ี
ี
ั
ั
ี
ทางเดินแล้วคิดว่าท่น่คือช้นไหน พร้อมมองไปรอบๆ ก็ต้องตกใจ เขามาช้นท่มีฝ่ายขาย
โดยไม่รู้ตัว เม่อถูกเรียกด้วยเสียงคุ้นหูว่า “อิเคโนอุเอะ” แล้วรีบเงยหน้าก็พบโคสุเกะเดิน
ื
อยู่บนระเบียงทางเดินและตรงมาทางด้านนี้
“...ไม่ได้เจอกันนานเลย”
โคสุเกะย้มอย่างไม่เป็นธรรมชาติเล็กน้อยแล้วเข้ามาใกล้ ขายาวเหมือนเดิม อาจ
ิ
เพราะเป็นพนกงานขายของบรษทเครองสาอางเลยดเหมือนจะระมัดระวังเรองรปลักษณ์
ู
่
�
ื
่
ั
ู
ื
ั
ิ
ี
การแต่งกายให้เรียบร้อย สวมสูทสีกรมท่าเข้มท่สะอาดสะอ้านดูดี ถึงเป็นสูทเรียบง่าย แต่
ื
พอโคสุเกะผู้มีสไตล์สวมใส่แล้วก็ดูเหมือนนายแบบเส้อผ้าสุภาพบุรุษจนน่าอิจฉา คาซึก ิ
ใส่สูทเฉพาะตอนออกไปข้างนอกอย่างเช่นน�าเสนองาน หรือไปงานจัดแสดงในแวดวงธุรกิจ
เท่าน้น ตอนน้ก็สวมแค่คาร์ดิแกนสีมอสส์กรีนทับเส้อเช้ตแบบมีกระดุมปกเส้อ ด้านล่าง
ื
ั
ี
ิ
ื
เป็นกางเกงชิโน่ ห้อยบัตรประจ�าตัวพนักงานตรงคอ พนักงานแผนกวางแผนต่างก็แต่งตัว
คล้ายกันทุกคน
“มีธุระที่ฝ่ายขายเหรอ?”
“เอะ...อา ก็นะ นิดหน่อย”
24