Page 66 - อ่านฟรี! มารกระบี่ขอรัก (เล่มเดียวจบ)
P. 66

มำรกระบ่ขอรัก
           มำ รกระบ ี ี ่ข อร ัก
                  “หากข้าอยาก¦่าเจ้าจริง เจ้าคงตายไปแล้ว”

                                            ี
                         ี
                  สาเหตุท่ทุกคนหวาดกลัวกระบ่กลืนมารก็เพราะว่าเขาดูดกลืนไอ
                                                                     ิ
           พ¦าตของปÈาจและมารได้ ทาลายวญญาณสลายแกนพลง สวนไออามหต
             ิ
                                        ิ
                                   �
                     ‚
                                                     ่
                                                                  �
                                                            ่
                                                         ั
           ท้งหมดบนตัวเขาน้ เป็นเพราะหลังจากกลายเป็นวิญญาณพันธสัญญาของ
                           ี
             ั
           เซียนกระบี่ ผ่านการบ�าเพ็ญร่วมกันมานานหลายป‚จึงถูกควบคุมเอาไว้ได้
                  เขามาท่น่ไม่ได้อยากให้นางหวาดกลัวเขามากกว่าเดิม เขาคิดอยู่
                          ี
                         ี
           ครู่หนึ่งก่อนพูดขึ้นอีกค�า
                  “ข้าไม่¦่าเจ้าหรอก”
                  “ในเมื่อไม่¦่าข้าก็ปล่อยข้าซะ” นางพูดเสียงเย็น
                  “ไม่ได้”
                  เซียวเฟยเม้มปาก ไม่พูดอะไรต่อ

                  อินเจ๋ออธิบาย “ปล่อยเจ้าไป เจ้าก็หนีไปอีก”

                  นางไม่หนีแล้วจะให้นางท�าอะไร ยืนจ้องตากับเขาเล่นหรือ?

                                         ิ
                  เซียวเฟยโกรธมาก แต่นางด้นหลุดจากพันธนาการไม่ได้ ไม่มีทาง
           เลือกอื่นจึงได้แต่ให้ค�าสัญญา

                  “ข้าไม่หนี พอใจหรือไม่”

                  อินเจ๋อมองนางอย่างพิจารณา เห็นว่านางไม่ได้ดูเหมือนโกหกอยู่
           จึงปล่อยมือออก

                  เซียวเฟยเพิ่งจะลงมาถึงพื้น เยวี่ยเป†ากับโม่ชิงโฉวÈิษย์พี่หญิงเผ่า

           มารก็เดินเข้ามาพร้อมกันพอดี เมื่อทั้งคู่เห็นอินเจ๋อก็ต่างตกตะลึง
                                                    ี
                                ั
                               ี
                  Àายใต้แววตาท่ท้งตกใจและข้องใจของเยว่ยเป†า เซียวเฟยรู้สึกว่า
           ตัวเองอ่อนแอนัก นางมีหน้าท่ปกป้องเยว่ยเป†า ทว่าแม้แต่จะแจ้งกับนาง
                                             ี
                                    ี
           ว่าในห้องมีคนอยู่นางยังท�าไม่ได้ ช่างน่าโมโห
       64
   61   62   63   64   65   66   67   68   69   70