Page 65 - อ่านฟรี! มารกระบี่ขอรัก (เล่มเดียวจบ)
P. 65

เ
                                                                   ห
                                                                    ยี
                                                                  
                                                                โมเหยียน
                                                                โ
                                                                 ม
                                                                     ย
                                                                       น
                                             ิ
                   ผานไปไม่ถึงสามวัน เซยวเฟยเดนเข้ามาในบ้านก็เห็นรางสงกายา
                                                               ่
                                      ี
                                                                  ู
                    ่
                                                                     �
                                                                       �
            ยืนอยู่
                   เซียวเฟยรีบหายตัวออกมาทันที แม้ความเร็วของนางจะเร็วมาก
                                                     ื
            แล้ว แต่ความเร็วของอีกฝ†ายกลับสูงกว่า มือใหญ่ย่นออกมาคว้าข้อมือของ
            นางเอาไว้
                   เซียวเฟยปล่อยไอสังหารออกมา หันหลังกลับมาซัดฝ†ามือใส่เขา
                                                                   ึ
                                ี
                                 ิ
                 ั
            จากน้นอาÈัยช่วงเวลาน้ด้นให้หลุดจากพันธนาการ ดีดตัวทะยานข้น แต่
                                                                ี
            คิดไม่ถึงว่าจะโดนเชือกร้งข้อเท้าไว้และดึงตัวนางกลับมา ร่างท่ร่วงลงมา
                                ั
            ของนางตกลงในอ้อมแขนของอินเจ๋ออย่างพอดิบพอดี
                   “เหตุใดจึงต้องหนี?” เขาถามเสียงเย็น
                   นางไม่วิ่งหนี จะให้รอเขาเหยียบนางไว้กับพื้นอีกครั้งหรือ?
                   เซียวเฟยไม่ได้พูดอะไร เพียงจ้องตากลับอย่างเย็นชา
                   บุรุษร่างสูงใหญ่ สตรีเลอโฉมอ่อนหวาน เม่ออ่อนและแข็งมาอยู่
                                                       ื
                                            ึ
            เคียงคู่กันก็ท�าให้เกิดÀาพงดงามท่สุดข้นมา เพียงแต่น่าเสียดายท่มีปราณ
                                                                 ี
                                        ี
                                         ั
            ป‚Èาจและมารปะทะกันอยู่รอบๆ ท้งสองคน ท�าลายบรรยากาÈไปไม่น้อย
                   อินเจ๋อถามขึ้นเสียงเย็น “เหตุใดจึงอยากตัดมือข้านัก?”
                   ปราณป‚Èาจท่นางซัดออกมาเม่อครู่เป็นการต่อสู้แลกชีวิต แม้จะ
                               ี
                                             ื
                 ื
                                                                 ี
                       ึ
                                                                     ิ
                       ่
              ี
            เสยมอไปหนงขางเขากสามารถถายพลงทาใหงอกกลบมาได แต่ทเขาตดใจ
                                                                 ่
                                      ่
                                                      ั
                                                            ้
                                           ั
                                              �
                                                 ้
                              ็
                         ้
            คือไอสังหารของนาง
                   ไอสังหารส�าหรับอาวุธ เป็นข้อห้ามส�าคัญ
                   เซียวเฟยถลึงตาใส่เขาอย่างดุดัน “จะ¦่าหรือจะฟันก็ตามใจเจ้า
            เถอะ!”
                   โอ้ ในที่สุดก็ยอมเปดปากคุยกับเขาแล้ว
                                                                          63
   60   61   62   63   64   65   66   67   68   69   70