Page 39 - อ่านฟรี! มารกระบี่ขอรัก (เล่มเดียวจบ)
P. 39

น
                                                                   ห
                                                                     ย
                                                                    ยี
                                                                  เ
                                                                 ม
                                                                  
                                                                โ โมเหยียน
                                                                  ี
                            ี
                   “แดนลับน้อยู่บนหินวิญญาณขนาดใหญ่ พลังวิญญาณท่เข้มข้น
                                                              ื
            สามารถเล้ยงบ�ารุงพวกเราได้ ท่ท่านเซียนกระบ่ท�าเช่นน้ก็เพ่อช่วยทุกคน
                     ี
                                                          ี
                                       ี
                                                    ี
            ให้หาเจ้านายที่เหมาะสมและบ�าเพ็ญร่วมกันได้”
                   พูดถึงบ�าเพ็ญร่วมกันนางก็โมโห เซียวเฟยแค่นหัวเราะดังเหอะ
            “ใครอยากเป็นทาสกัน? เซียนกระบี่ชักจะยุ่งเรื่องคนอื่นมากเกินไปแล้ว!”
                                   ี
                          ิ
                                                           ั
                                                                     ั
                                                                     ้
                      ู
                                                       ี
                   อย่เป็นอสระคนเดยวดจะตาย นางหลบหนมาตงหลายป‚ ตงใจ
                                                           ้
                                      ี
            บ�าเพ็ญเพียรอย่างขยันขันแข็งก็เพราะไม่อยากตกเป็นทาสรับใช้คนอื่น
                   “ท่านเซียนกระบี่แค่เสียดายผู้มีความสามารถ เขาว่าพวกเราเป็น
            ผู้มีความสามารถ หากหลุดออกจากแดนป‚Èาจและแดนมารสองแดนน้ได้
                                                                      ี
            อนาคตก็อาจขึ้นไปสู่แดนเซียน บรรลุมรรคา”
                                                                       ู
                                                    ี
                                                                    �
                                                                  ื
                                                                  ่
                     ี
                                 ิ
                                 ้
                                          ั
                                        ู
                   เซยวเฟยขมวดคว “ท่านถกจบมานานเพยงใดแล้ว ท่านเชอคาพด
            บ้าๆ นี่หรือ?”
                   บัณ±ิตหนุ่มพูดยิ้มๆ “มิเป็นเช่นนั้น ข้ายินดีมาที่นี่ด้วยตัวเอง”
                                     ี
                   “.....” คุยมาต้งนาน ท่แท้ก็ถามผิดคน ดันมาถามเจ้าโง่ท่ถูกเขาใช ้
                              ั
                                                                 ี
            ค�าพูดหวานหูหลอกเอา
                   ไม่ได้ นางต้องคิดหาวิธีหนีออกไป!
                   คิดมาถึงตรงน้นางกลืนน้าลายเบาๆ ตัดสินใจลองใช้ค�าพูดหวานห ู
                                       �
                               ี
            หลอกเจ้าโง่ตรงหน้ามาเป็นพวกเดียวกับนางบ้าง
                   “ข้าน้อยเซียวเฟย ยังไม่ทราบชื่อเสียงเรียงนามของท่านเลย?”
                   “พูดได้ดี ข้าบัณ±ิตน้อยโม่เฟย”
                   “.....”
                   นางจ้องมองอีกฝ†ายนิ่ง บัณ±ิตหนุ่มยิ้มอย่างไร้เดียงสา
                   “ท่านพูดเล่นใช่หรือไม่?”

                                                                          37
   34   35   36   37   38   39   40   41   42   43   44