Page 38 - อ่านฟรี! มารกระบี่ขอรัก (เล่มเดียวจบ)
P. 38

มำ รกระบ ี ี ่ข อร ัก
           มำรกระบ่ขอรัก
           คล้ายจะถูกธาตุไฟเข้าแทรกจนกลายเป็นมาร และจะเข้าปกครองแดนมาร

           แทนจอมมาร

                       ี
                  ตอนท่ต้วนมู่ไป๋ปราบอินเจ๋อและท�าสัญญากับเขาแต่เก็บแก่นพลัง
                                                                     ั
                                ิ
           ของเขาเอาไว้ ไม่ท�าลายท้ง เซียนท้งหลายพากันคัดค้านอย่างหนัก ถึงข้น
                                        ั
           วางแผนที่จะรวมตัวกันเพื่อบีบคั้นต้วนมู่ไป๋
                  แต่ว่าต้วนมู่ไป๋แน่วแน่มาก เขากางเขตอาคมบนยอดเขาว่งเยว่ย
                                                                  ั
                                                                     ี
                                                         ื
           เก็บตัวอยู่ในน้นไม่เคยออกมาอีกเลย ปล่อยให้เซียนคนอ่นๆ ก่นด่าเขาอย ู่
                       ั
           Àายนอกอย่างไม่ยี่หระ
                  จนกระทั่งเกิดสงครามใหญ่ระหว่างเซียนและมาร ขณะที่สองฝ†าย

           ต่อสู้กันอย่างดุเดือดต้วนมู่ไป๋ก็ออกมา ส่งให้อินเจ๋อสังหารกองทัพพันธมิตร
                                           ั
           ของป‚Èาจกับมาร บีบให้Èัตรูต้องถอยทัพไป ท�าให้ทุกคนเห็นว่าเซียนกระบ ่ ี

                               ี
           ไม่เพียงก�าราบมารกระบ่ได้ ยังท�าให้เขากลายเป็นขุนพลใหญ่บุกโจมตีข้าÈึก
           ของฝั›งตนได้อีกด้วย การชนะสงครามจึงท�าให้เหล่าเซียนยอมหุบปากไป

           àͧ
                    ื
                                                         ี
                  เม่อมีอินเจ๋อเป็นตัวอย่างแรก ต้วนมู่ไป๋จะแอบเล้ยงป‚Èาจเอาไว้ใน
           ยอดเขาวั่งเยวี่ยก็ดูเหมือนจะสมเหตุสมผล

                  บัณ±ิตหนุ่มยิ้มน้อยๆ และพูดว่า “เจ้าคิดมากไปแล้ว ท่านเซียน
                                               ี
                                              ี
                                                              ั
           กระบ่เพียงให้พวกเราฝƒกจิตบ�าเพ็ญตนอยู่ท่น่เท่าน้น หากเขาต้งใจเอาชีวิต
                                                    ั
                ี
           พวกเรา ทุกคนคงไม่มีความสุขขนาดนี้หรอก”
                  เซียวเฟยชะงักไปครู่หนึ่งแล้วมองรอบๆ อีกครั้ง
                           ั
                                                              ี
                                                               ี
                  จริงด้วย ต้งแต่นางเข้ามาก็รู้สึกแปลกๆ ทุกคนท่อยู่ท่น่ดูมีความ
                                                          ี
                                              ั
                                                           ื
           สุขมาก ไม่โกรธไม่หงุดหงิด หลายคนยังน่งคุยเล่นกันไปเร่อย ไม่มีความ
           หงุดหงิดร้อนใจจากการถูกกักขังอยู่ในคุกแม้แต่นิดเดียว
       36
   33   34   35   36   37   38   39   40   41   42   43