Page 22 - อ่านฟรี! มารกระบี่ขอรัก (เล่มเดียวจบ)
P. 22

รกระบ
                   ี
           มำรกระบ่ขอรัก
           มำ
                    อร
                       ัก
                   ่ข
                   ี
                         �
                            ็
                  รอเขาบาเพญจนกลายร่างเป็นมนษย์ เรยนวชาแปลงกายสาเรจ
                                                                      ็
                                              ุ
                                                       ิ
                                                                   �
                                                   ี
                                                 ั
           ท�าให้พรรคขวานมีช่อเสียงเกรียงไกร ถึงตอนน้นใครจะกล้ามาเยาะเย้ยว่า
                            ื
           พวกเขาเป็นพรรคขวานที่ทั้งจนทั้งซื่อบื้ออีก?
                  เซียวเฟยโยนหินวิญญาณให้ยามเฝ้าประตูสองก้อน แล้วเดินเข้าไป
           ในเมืองว่านเป†ยพร้อมกับอวีëหย่ง
                                            ี
                  พอมีเป้าหมายก็มีความหวัง อวëหย่งอารมณ์ดีมาก ตลอดทางเขา
           คอยปรนนิบัติรับใช้ทุกอย่างพลางย้มประจบประแจง ดวงตาท่ส่องประกาย
                                       ิ
                                                             ี
                       ั
                                         ื
           ยกย่องนับถือน้นแสดงออกถึงความช่นชมอย่างกระตือรือร้นของเขา ท�าให ้
           เซียวเฟยพึงพอใจมาก
                  อย่างไรเสียก็เป็นลูกน้องที่เพิ่งรับเข้ามา ต้องแสดงความสามารถ
           ในฐานะเจ้านายบ้างเป็นครั้งคราว
                  “ถ้าเจ้าท�าตัวดี มีเวลาข้าจะสอนเจ้า”

                  อวีëหย่งแยกเขี้ยวยิ้มกว้างออกมาทันที “ข้าจะท�าตัวดีแน่นอน”

                  เซียวเฟยเห็นว่าเขาดูเข้าตาข้นมาหน่อยจึงมีอารมณ์สอนเขาข้นมา
                                         ึ
                                                                   ึ
           บ้าง
                  “ในเมืองป‚Èาจมีคนจากหลากหลายเผ่าพันธุ์มารวมตัวกันอยู่ คน

           ท่ฉลาดล้วนรู้ว่าควรเล่ยงการเป็นจุดสนใจ ในทุกท่และทุกสถานการณ์ ส่ง ิ
                                                    ี
                             ี
             ี
           ท่ส�าคัญท่สุดคือเก็บออมแรงเอาไว้ อย่างท่เขาพูดกันว่าตêกแตนจับจักจ่น
                                                          ั
                                              ี
             ี
                                                                     ั
                   ี
           นกขมิ้นอยู่ข้างหลัง ”
                           4
                  “เข้าใจล่ะ! พวกเราไม่กินจักจ่น เรากินนกขม้น!” อวëหย่งลูบท้องท ี ่
                                                            ี
                                                      ิ
                                          ั
           4  ตั๊กแตนจับจักจั่น นกขมิ้นอยูขางหลัง เปนการอุปมาถึงผูที่มองแตผลประโยชนที่อยูขางหนาจนลืมมอง
           ภัยที่อยูขางหลัง
       20
   17   18   19   20   21   22   23   24   25   26   27