Page 18 - อ่านฟรี! มารกระบี่ขอรัก (เล่มเดียวจบ)
P. 18

รกระบ
                   ี
           มำรกระบ่ขอรัก
           มำ
                    อร
                       ัก
                   ่ข
                   ี
                  “ยาเปลี่ยนรูปนี้มีผลนานแค่ไหน ท่านยังมียาเปลี่ยนรูปอีกเท่าไร”
                      ี
                  “ไม่มขนน่ปกติหรอไม่ ท�าไมบนตัวข้านอกจากบนหวกับด้านล่าง
                                                            ั
                          ี
                                ื
           ที่มีขนแล้ว ที่อื่นโล้นไปหมด?”
                  “ต้องใส่เสื้อผ้าด้วยหรือ? ข้าอยู่แบบเปลือยๆ ไม่ได้หรือ?”
                  หนวกหูที่สุด!
                                                           ื
                                                         ื
                                                                     ิ
                                 ึ
                  เซียวเฟยหน้าบูดบ้ง แค่เคยได้ยินว่าพรรคขวานซ่อบ้อ ไม่เคยได้ยน
                                                            ี
                        ี
                                    ี
           ว่าเจ้าขวานโง่น่พูดมากขนาดน้ ถ้ารู้ว่าพวกเขาหนวกหูเช่นน้ นางไม่มีทาง
           ท�าข้อตกลงสาบานเลือดกับอวีëหย่งเด็ดขาด
                  “นี่! ท�าไมหางที่ก้นข้ามาอยู่ข้างหน้าได้ล่ะ แถมยังสั้นลงอีก?”
                  เซียวเฟยชะงักก่อนหันกลับไปถลึงตาใส่เขา
                                         ี
                                       ั
                  เจ้าขวานโง่เอามือจับส่งน้นท่อยู่ระหว่างขาสองข้างพลางถามนาง
                                    ิ
           ด้วยสีหน้ากลัดกลุ้ม
                  “นั่นไม่ใช่หาง”

                  “ไม่ใช่หาง เช่นนั้นคืออะไร?”
                  “เจ้าไม่รู้จริงหรือ?”

                  “ชิ! ก็เพราะข้าไม่รู้ถึงได้ถามท่านนี่แหละ!”

                                                                  �
                  จู่ๆ นางก็หัวเราะออกมาอย่างประสงค์ร้าย แล้วพูดด้วยน้าเสียง
           มีเลÈนัย “ถ้าเจ้าคิดว่าเกะกะก็ตัดมันทิ้งไปซะสิ”

                                                                     ั
                    ี
                  อวëหย่งกลับเร่มครุ่นคิดอย่างเป็นจริงเป็นจังจริงๆ เขาจับหางน่น
                              ิ
                                               ู
                    ี
                                                 ึ
                                                                   ู
                                                                    ึ
                                                                   ้
                 ื
           ไว้ในมอ บบไปบีบมา ทนใดนนกเกดความรสกแปลกๆ เป็นความรสกท       ี ่
                                               ้
                                    ั
                                       ็
                                        ิ
                               ั
                                    ้
                                      ู
           แปลกประหลาดมาก เขาบีบอย่หลายทจนเร่มรดขนลงเองโดยไม่ต้องรอ
                                                   ู
                                                     ึ
                                            ี
                                                ิ
                                                     ้
           ให้ใครบอก กระท่งกลายเป็นการช่วยตัวเองด้วยสีหน้าแดงก่าพลางหอบ
                                                             �
                          ั
           หายใจแรง
       16
   13   14   15   16   17   18   19   20   21   22   23