Page 19 - อ่านฟรี! มารกระบี่ขอรัก (เล่มเดียวจบ)
P. 19

โ โมเหยียน
                                                                    ยี
                                                                       น
                                                                     ย
                                                                  
                                                                 ม
                                                                   ห
                                                                  เ
                   ให้ตายเถอะ!
                   เซียวเฟยแจกลูกถีบให้เขาหน่งที โจมตีเข้าตรงกลางเป้าพอดี พอ
                                           ึ
            ได้ยินเสียงร้องโหยหวนประหนึ่งหมูถูกเชือด นางค่อยอารมณ์ดีขึ้นมา
                   “อยากจะเป็นคน บทเรียนแรกท่ต้องรู้ก็คืออะไรท่เรียกว่าแก่นชีวิต
                                                          ี
                                             ี
            ของบุรุษ” ทิ้งค�าพูดนี้ไว้นางก็แค่นหัวเราะเบาๆ และเดินจากไป
                   อวีëหย่งใช้เวลากว่าครึ่งชั่วยาม ในการนอนกลิ้งไปมาพลางน�้าลาย
                                           3
            ฟูมปาก ทั้งยังนั่งสมาธิถ่ายพลังรักษาตัวต่ออีกกว่าครึ่งชั่วยาม และจดจ�า
            ความเจ็บนี้ไปตลอดชีวิต

                       ี
                    ิ
                                                                       ึ
                   ส่งท่อยู่ด้านหน้าของก้นไม่ใช่หาง เรียกว่าแก่นชีวิต ท�าให้บุรุษข้น
            สวรรค์ได้ แต่ก็ท�าให้บุรุษลงนรกได้เช่นกัน เป็นส่งท่คนเราต้องปกป้องไว้
                                                     ิ
                                                       ี
            ด้วยชีวิต
                                     ั
                   ระหว่างทางหลังจากน้นอวëหย่งรักษาระยะห่างจากนางอย่างน้อย
                                         ี
            สิบก้าวอย่างรู้งาน ในที่สุดเซียวเฟยก็สบายหูสักที นางพึงพอใจมาก

                                                      ี
                                                                    ี
                           ี
                          ี
                   สถานท่ท่นางจะไปก็คือเมืองว่านเป†ย ท่น่เป็นตลาดป‚Èาจท่การ
                                                    ี
            ค้าขายเจริญรุ่งเรืองมาก ไม่ว่ามองหาของส่งใดหรืออยากสืบข่าวอะไร แค่
                                               ิ
            มาที่เมืองว่านเป†ยก็พอ
                                                                    ี
                   ก่อนจะเข้าเมืองว่านเป†ยเซียวเฟยหันไปส่งสายตาตักเตือนอวëหย่ง
            เห็นว่าดวงตาของเขาก�าลังส่องประกาย สีหน้าต่นเต้น อยากจะถามแต่ก ็
                                                    ื
            ไม่กล้าถาม หน้าแดงก�่าอย่างอดทนอดกลั้น

                   เซียวเฟยประหลาดใจ “ดีใจขนาดนั้นเชียว?”
                   “ข้าไม่เคยมา”




            3  1 ชั่วยาม เทากับ 2 ชั่วโมง

                                                                          17
   14   15   16   17   18   19   20   21   22   23   24