Page 17 - อ่านฟรี! มารกระบี่ขอรัก (เล่มเดียวจบ)
P. 17

ห
                                                                    ยี
                                                                     ย
                                                                  
                                                                 ม
                                                                  เ
                                                                โมเหยียน
                                                                โ
                                                                       น
                   “เอาละ ลุกขึ้นเถอะ”
                   “ขอบคุณ ท่านเซียวเฟย!”
                   นางเผลอยืดตัวขึ้นตรงโดยไม่รู้ตัว ถูกเรียกว่า ‘ท่าน’ ก็รู้สึกไม่เลว
            ¨ÃÔ§æ
                   “ท่านเซียวเฟย ตอนนี้เราจะไปกินอาหารที่ไหนกันดี?”

                                             ิ
                                        ี
                   เซียวเฟยชะงักไป มองอวëหย่งย้มแฉ่งพลางถูมือไปมาด้วยท่าทีรอ
            ค�าสั่ง
                                                     ้
                                             ้
                   “พี่น้องทุกคนหิวมาเป็นเดือนแลว ต้องใหทุกคนกินอิ่มกันก่อนถึง
            จะมีแรงท�างาน ท่านว่าจริงหรือไม่?”

                                             ้
                                   ่
                   เซียวเฟยมองอวีëหยงและฝูงลูกนองลิง ดวงตาเป็นประกายเต็มไป
            ด้วยความคาดหวังหลายคู่ก�าลังจ้องมองมาที่นาง นางจึงเริ่มเข้าใจขึ้นมา
                   หรือว่าท่พวกเขามาติดตามนางเพราะอับจนไม่มีอันจะกิน แล้วยัง
                          ี
            เสียงานอีก ถึงได้มาขอพึ่งนางแทน

                   เซียวเฟยรู้สึกว่าตัวเองติดกับเข้าแล้ว จู่ๆ ก็รับขอทานมาโขยงหน่ง ึ
                     ั
            โดยไม่ได้ต้งใจ จนเร่มสงสัยว่าท่เจ้าโม่เฟยยกเลิกสัญญาจ้างต้องเป็นเพราะ
                            ิ
                                      ี
            เลี้ยงไม่ไหวแน่ๆ
                   โชคดีท่หลายป‚มาน้นางเก็บสะสมหินวิญญาณเอาไว้ไม่น้อย เพ่อ
                         ี
                                   ี
                                                                       ื
            รักษาหน้าในฐานะเจ้านายนางจึงได้แต่สละหินวิญญาณจ�านวนหน่งให้พวก
                                                                 ึ
            เขาไปอย่างเจ็บปวดที่สุด
                   เมื่อขอทานพวกนี้อิ่มหน�าจนพอใจแล้วเซียวเฟยก็เดินทางลงจาก
            เขาต่อ แน่นอนว่าอวีëหย่งติดตามนางไปด้วย

                   ในเวลาไม่ถึงครึ่งวันเซียวเฟยก็เสียใจกับการตัดสินใจครั้งนี้แล้ว

                   “ท่านต้องสอนพวกข้าว่าจะกลายร่างเป็นมนุษย์ได้อย่างไร”

                                                                          15
   12   13   14   15   16   17   18   19   20   21   22