Page 44 - อ่านฟรี สะสม LIKE ให้เป็น LOVE
P. 44

YUIKA KAWAKOTO


          ดูไม่จืดต่อหน้านายเนี่ย น่าอายชะมัดเลยแฮะ”
                ไม่นึกเลยว่าจะเผลอแสดงนิสัยลูกคนเล็กขี้อ้อนออกมาในเวลาแบบนั้น

                “ไม่หรอกครับ น่ารักดี”

                อีกฝ่ายยิ้มเยือกเย็น สึงุมิเบิกตาโต
                “...น่ารัก...?”

                “ท้งท่สีหน้าเหมือนปกติ แต่กลับท�าตาเย้มพูดอ้อแอ้ว่า ‘ค้โยชีโร่~’ ถึงอย่างน้น
                                                           ี
                                                                        ั
                                              ิ
                  ั
                    ี
          ก็ยังไม่วายเล่าเรื่องงานอย่างขะมักเขม้นอยู่อีก”
                “อืม ลืมมันไปเถอะ”
                                                           ั
                                                                      ั
                                                             ี
                ไม่มีอะไรน่าร�าคาญมากไปกว่าคนเมาเล่าเร่องงานอีกแล้ว ท้งท่ตนคิดแบบน้นมา
                                               ื
          ตลอดแท้ๆ
                สึงุมิกุมศีรษะอีกครั้ง วันนี้มันวันซวย วันกาลกิณี วันมฤตยูชัดๆ
                “ผมขอย้อนกลับไปที่เรื่องสาเหตุที่ตกหลุมรักหน่อยนะครับ”
                                                                       ิ
                ดวงตาของคิโยชิโร่เป็นประกายวิบวับ ท่าทางเหมือนอยากบอกให้รับรู้มากย่งข้น
                                                                        ึ
          หลังจากเผยความในใจไปแล้ว

                คงต้องรับฟังเท่านั้น สึงุมิไม่มีสิทธิ์ปฏิเสธ แม้จะรู้สึกว่าฟังมาเต็มอิ่มแล้วก็ตาม
                “ช่วงท่สึงุมิซังเปล่ยนคลาสจากตัวประกอบมาเป็นมนุษย์เงินเดือนผู้เจิดจ้า ผม
                             ี
                     ี
          ยังเป็นพนักงานสัญญาจ้างของฝ่ายการตลาดก็เลยท�าได้แค่มองอยู่ห่างๆ...ถึงจะบอกว่า
                                                       ่
                                                     ั
                                                   ิ
                                                       ี
                                                                      ั
                                                                        ุ
                                                               ี
                                                          ี
                                                               ่
                   ั
          ตกหลมรกตงแต่แรกพบ ตอนนนผมกเป็นแค่ผ้ชายในบรษททไม่มส่วนเกยวข้องกบคณ
                   ้
              ุ
                ั
                                 ั
                                      ็
                                            ู
                                 ้
          ไม่มีทางเป็นอะไรไปมากกว่าน้นได้ ผมเลยถือซะว่าคุณเป็นอาหารตา ขอแค่ได้มองก็พอแล้ว
                               ั
          ประมาณนั้นน่ะครับ”
                เพราะไม่นึกว่าตนจะกลายเป็นอาหารตาของใครสักคนได้ สึงุมิจึงไม่รู้ว่าควรจะ
          รับฟังเรื่องนี้ด้วยสีหน้าแบบไหน
                “แต่แล้วโอกาสก็มาเยือนโดยไม่คาดฝัน คุซาบะซังจะออกจากบริษัทก่อนส้นป
                                                                       ิ
                                         41
   39   40   41   42   43   44   45   46   47   48   49