Page 41 - อ่านฟรี สะสม LIKE ให้เป็น LOVE
P. 41

สะสม LIKE ให้เปน LOVE
                                             ็


                สึงุมิกุมศีรษะ เกิดเรื่องมากเกินไปจนความคิดตามไม่ทันแล้ว
                เขาตัดสินใจยอมอยู่กินกับคิโยชิโร่ก็จริง แต่ถึงจะยอมเปดใจประนีประนอมเรื่อง

                       ื
          ใช้ชีวิตร่วมกับคนอ่นแล้ว จู่ๆ จะมาบอกให้ท�าตัวเหมือนเป็นคนรักกันน่ะ เขาไม่มีทางท�าได้
          หรอก
                ทันใดน้นคิโยชิโร่ลุกจากเก้าอ้พรวดพราดแล้วลากสึงุมิไปยังโซฟาส�าหรับสองคน
                                     ี
                      ั
          แม้จะไม่ถึงขั้นรุนแรง แต่ก็ดึงแขนเป็นเชิงบังคับต่างจากทุกที

                “อะ อะไร มะ มีอะไร?”
                เสียงที่ร้องออกมาในฉับพลันแหลมสูงด้วยความตกใจ

                                    ั
                                                                 ิ
                                  ี
                สึงุมิล้มลงจนหลังแนบท่น่งโซฟา ฝ่ายคิโยชิโร่ก็คร่อมอยู่ข้างบนน่งๆ การโดน
          ผู้ชายร่างสูงกว่าขึ้นคร่อมเป็นครั้งแรกในชีวิตท�าให้เกิดความกลัวที่ไม่อาจบรรยายได้
                                                 ื
                  ื
                เม่อรู้ตัวว่าตกอยู่ในอันตราย สึงุมิจึงตัวแข็งท่อเหมือนคนตาย ดวงตาเบิกกว้าง
          อยู่อย่างนั้น
                สีหน้าคิโยชิโร่จริงจัง ปราศจากรอยยิ้ม ท�าให้ยิ่งน่ากลัวไปกันใหญ ่

                สึงุมิตื่นตระหนกจนพูดไม่ออก และแล้วคิโยชิโร่ก็ผุดยิ้มบางออกมาในที่สุด

                                           ั
                            ี
                “ถ้าสกินชิปแค่น้ยังมีปฏิกิริยาแบบน้นละก็ ไม่ทันไรคงความแตกแล้วล่ะครับว่า
          เราไม่ใช่คนรักกันจริงๆ”
                “กะ...ก็มันช่วยไม่ได้นี่นา”
                “ผมว่าน่มันไม่ใช่เวลาแก้ตัวว่า ช่วยไม่ได้ นะครับ ผมจะอุทิศตนให้ความร่วมมือ
                      ี
                                         ึ
          และปกปองเต็มท่ แต่ถ้าโทโยฮิระซังท�าตัวคร่งๆ กลางๆ สุดท้ายทุกอย่างก็จะเหน่อยเปล่า”
                      ี
                                                                   ื
                ค�าพูดของคิโยชิโร่สมเหตุสมผลจนสึงุมิเถียงไม่ออกสักค�า
                                                                         ี
                สึงุมิขบฟันกรามเสียงดังกรอด ก่อนจะเบือนสายตาหนีด้วยความรู้สึกอ่อนเปล้ย
                “...เข้าใจ...แล้ว”

                ปากบอกว่าเข้าใจแล้ว แต่อันที่จริงเขายังอยู่ระหว่างท�าความเข้าใจอยู่เลย


                                         38
   36   37   38   39   40   41   42   43   44   45   46