Page 12 - อ่านฟรี ท่านสามีคนสำคัญของโซระ
P. 12
ท่านสามีคนสำาคัญของโซระ
่
่
่
่
กับการโดนเรียกวาทานหญิง แตชายหนาตานากลัวคนนั้นก็เรียกสุเตะอยางนั้น แถมยังดุ
่
้
ด้วยเสียงน่ากลัวอีกต่างหาก
“ไม่รู้มีใครมองดูอยู่ที่ไหนบ้าง นั่งอย่างสงบเสงี่ยมเถอะขอรับ”
พอโดนต�าหนิเสียงเข้มงวด สุเตะจึงลดม่านไม้ไผ่ลงอย่างผิดหวัง
ี
คนหามเก้ยวของสุเตะล้วนเป็นคนแปลกหน้าท่ถูกจ้างมา แม้จะถือเป็นคนคุ้มกัน
ี
ั
ื
แต่ความจริงแล้วก็เหมือนมาจับตาดูเพ่อไม่ให้สุเตะหนีไป ตัวสุเตะเองน้นไม่แม้แต่จะ
คิดฝันเร่องหลบหน ถึงกระน้นคนรอบข้างก็ยังท�าหน้าเคร่งเครียด ห้อมล้อมเก้ยวอย่าง
ื
ี
ั
ี
เกินความจ�าเป็นพลางเดินหน้าไปโดยไม่พูดไม่จา
ี
ี
สุเตะเก็บตัวอยู่ในเก้ยวอย่างสงบเสง่ยมตามค�าบอก เอ่ยค�าลากับบ้านเกิดของ
ตนในใจขณะโดนแบกไปเงียบๆ เขาอยากเห็นนกแสนสวยตัวน้นเป็นคร้งสุดท้าย ทว่า
ั
ั
ดูเหมือนจะต้องผิดหวัง
วันน้สุเตะจะไปจากหมู่บ้านอิคุบิ บ้านเกิดท่เขาเติบโตมาตลอดสิบหกป และคงจะ
ี
ี
ไม่มีวันหวนกลับมาที่นี่อีก
ี
ภายในเก้ยวอันมืดสลัวสุเตะเหลียวมองไปด้านหลัง นึกภาพทิวทัศน์ไร่นาอันสงบ
สุขที่แผ่กว้างอยู่อีกฟากของแผ่นไม้ เขาเพ่งมองราวกับจะประทับภาพนั้นลงในดวงจิต
นกร้องจิ๊บๆ อยู่ไกลๆ
ดินแดนแถบนี้อบอุ่น อากาศแจ่มใสเป็นนิจ ผืนดินอุดมสมบูรณ์ พืชพรรณตาม
ธรรมชาติจึงเติบโตเร็ว ผลัดกันออกผลดกเต็มก่งทุกฤดู เพราะเหตุน้นสุเตะจึงไม่เคย
ิ
ั
อดอยากต่อให้ไม่มีข้าวกินหลายวัน ไม่เคยหนาวเหน็บแม้ในคืนท่โดนไล่ออกจากโรงม้า
ี
สาเหตุท่สุเตะอยู่รอดมาได้ด้วยดีถึงทุกวันน้เป็นเพราะความอ่อนโยนของธรรมชาติใน
ี
ี
หมู่บ้านอิคุบิแท้ๆ
ี
ี
ี
เก้ยวท่สุเตะน่งเคล่อนไปตามทางช้าๆ เสียงนกน้อยท่มาส่งยังคงดังแว่วมา แต่ก ็
ื
ั
ค่อยๆ ห่างออกไปเรื่อยๆ
10
