Page 41 - อ่านฟรี รักแรกของราชาจิ้งจอกผู้งดงาม 2
P. 41

ล
                                                              เ เหลยเอินนา า 
                                                                  เ
                                                                 ย
                                                                   อิ
                                                                    น
                                                              ห
                                                                     น
                              ิ
            จนเคยตัว หลังจากท้งถ้อยค�ารุนแรงไว้แล้วสายตาของเขาก็แ½งด้วยความ
            เหี้ยมâหดอย่างรุนแรง จ้องมองนางจนแทบจะทะลุ แต่คนที่ถูกจ้องกลับด ู
            ไม่เจ็บไม่คันอย่างไรอย่างนั้น เพียงเอ่ยเสียงต�่าเบาว่า...
                   “...ท่านรีบไปเถิด”
                   “ฮึ!”

                           ิ
                   พอชิวตู่จ้งสูดหายใจลึกๆ เฮือกใหญ่แล้วหันไปมอง ชายหนุ่ม
              ี
            ท่แค่นเสียงฮึอย่างหนักหน่วงและเสียงดังด้วยท่าทางเย็นชาก็หายวับไป
            กลางอากาศแล้ว ในป†าหินยักÉ์เหลือแต่นางเพียงผู้เดียว

                                                            ี
                   แสงอาทิตย์ยังคงสว่างเจิดจ้า ผาหินแดงยักÉ์ด้านท่หันหน้าเข้าหา
            แสงตะวันสว่างไสวเจิดจรัส นางหลบซ่อนอยู่ในเงามืด รู้สึกว่าหัวใจราวกับ
            ร่วงหล่นอยู่ในด้านที่มืดมิด ทั้งเป‚ยกแ©ะและหนักอึ้ง หนักจนนางแบกรับ

            ไม่ไหวอยู่บ้าง...









                   เด็กสาวจิ้งจอกแดงติดตามอยู่ข้างกายเขามาหกป‚ เขาจะไม่คิดถึง

            นางได้อย่างไร
                                                              ี
                   ต้งแต่นางจากไป ทุกทิวาราตรีไม่มีวันไหนเวลาใดท่เขาไม่คิดถึง
                    ั
            นาง สลัก½ังลึกในดวงใจ มิอาจลืมเลือนได้จริงๆ!

                   ต้องหานางให้เจอ ต้องเจออีกครั้งให้ได้!
                   เขาคิดถึงนางจนหัวใจบีบรัดแน่นไปหมด!

                                                        ี
                   “เสวียนซู่ใส่วิญญา³ไว้ในกายเจ้า ใส่จิตแท้เส้ยวเล็กๆ ของตัวเขา
            เอาไว้ ต่อมาก็รับเจ้ามาเล้ยงดู ดูท่าเขาคงป¯ิบัติต่อเจ้าจากใจจริง...ส�าหรับ
                                 ี
                                                                          39
   36   37   38   39   40   41   42   43   44   45   46