Page 37 - อ่านฟรี รักแรกของราชาจิ้งจอกผู้งดงาม 2
P. 37

ย
                                                                  เ
                                                                   อิ
                                                              เ เหลยเอินนา า 
                                                              ห
                                                                ล
                                                                    น
                                                                     น
            สง่างามไม่ลดเลือนลงเลยแม้แต่เศÉเสี้ยว
                   แววตาของหล่ซิวหรงพลันขยับไปมองด้านหลังของนาง พยักหน้า
                               ี
            ให้เล็กน้อยถือเป็นการทักทาย
                   ชิวตู่จิ้งเห็นดังนั้นก็หันสายตากลับไปมอง ถึงได้พบว่าไป๋หลิ่นเดิน
                                                          ั
                                    ิ
                                  ั
                                         ั
                          ื
                                                          ้
                                                               ื
                                                                    ิ
                                                               ่
            ออกมาจากเงามดของผนงหนผายกÉ์แล้วเข้ามาใกล้ตงแต่เมอใดมอาจ
            ทราบได้
                                                         ่
                                                                ่
                                  ้
                        ้
                   เขาครานจะสนใจผูอื่น เมื่อเดินมาถึงก็รวบไหลของชิวตูจิ้งไว้ทันที
                                               ิ
                                                                     ี
            ไม่ยอมให้นางหลบหนีอีก ตัดสินใจจะจบส้นการเมินเ©ยอันไร้เหตุผลน้เอง
            ½†ายเดียว
                   ชิวตู่จิ้งไม่อยาก©ุดกระชากลากถูกับเขาต่อหน้าผู้อื่น จึงจ�าใจต้อง
            ปล่อยให้เขาลากตัวไป เดินตรงหลบเข้าไปในป†าผาหินแดงใหญ่ยักÉ์
                   “ท่านท�าอันใดของท่าน” น้าเสียง¿ังออกได้ถึงความอ่อนล้า นาง
                                         �
            สลัดขัดขืนน้อยๆ ไม่อยากถูกเขาเกาะกุมไว้
                   “แล้วเจ้าท�าอันใดของเจ้าอีก?!” น�้าเสียงซักไซ้ไล่เค้นไม่มีแผ่วออน
                                                                     ่
            เลยสักนิด ซ�้ายังดุดันหาเรื่องยิ่ง

                   อากัปกิริยาด้นรนขัดขืนของนางย่วยุâทสะของท่านจ้งจอกสวรรค์
                              ิ
                                               ั
                                                             ิ
               ิ
            ผู้ย่งใหญ่âดยสมบูร³์ ต่อให้เยือกเย็นสูงส่งเพียงใด หย่งยâสในตัวเองเพียง
                                                        ิ
            ใด ก็สามารถงัดลูกไม้ท่ต่าช้าสามานย์ท่สุดออกมาได้...ช่วพริบตาถัดมา
                                              ี
                                 �
                                ี
                                                           ั
            ร่างกายของนางพลันค้างแข็ง ถูกตรึงร่างเอาไว้!
                   “ไป๋หล่น ทะ ท่าน...” นางยืนตัวแข็งท่อ ต่นตกใจจนล้นเคล่อนไหว
                        ิ
                                                              ิ
                                                                  ื
                                                     ื
                                                 ื
            ไม่ถนัด ลูกตากลอกไปมา
                   “ฮึ!” เขามีสีหน้าเหี้ยมเกรียม
                   เขาจับใบหน้าของนางไว้อย่างรุนแรง ปัดปอยผมของนางท่ปรกอย ู่
                                                                  ี
                                                                          35
   32   33   34   35   36   37   38   39   40   41   42