Page 58 - อ่านฟรี รักแรกของราชาจิ้งจอกผู้งดงาม 1
P. 58

้งจอกผ
                          ิ
                                ู้งดงำ
                          ิ
           ร รักแรกของรำชำจ้งจอกผู้งดงำม 1
                       ช
                  องรำ
            ักแรกข
                        ำจ
                                     ม 1
                          ี
                                       ิ
           แสนไกล คร้งน้นท่ข้าเดินข้นเขาหล่นหรานแล้วหลงทาง ไม่ใช่ความผิดของ
                                 ึ
                     ั
                        ั
           พี่เสี่ยวหลี ข้าไม่เป็นไรจริงๆ นะ” นางแย้มยิ้มอีกคราราวกับก�าลังประจบ
           ฉอเลาะ “ดูสิ ข้าก�าลังวังชาเต็มเป‚›ยม ขอแค่พวกท่านยายอย่ามาบังคับข้า
           ท่องคาถาวาดยันต์อีก ให้ข้าไปลาดตระเวนตรวจตราเมืองกับลุงเขยติดต่อ
           กันสามวันไม่หลับไม่นอนก็ไม่เป็นป˜ญหาแน่นอน!”
                                             ึ
                  ชิวหว่นจูŽปรายตามองนางแวบหน่ง สุดท้ายก็ถูกหยอกจนหัวเราะ
                       ั
           ร่วน
                  ชิวตู่จิ้งลอบผ่อนลมหายใจเฮือกใหญ่
                                       ี
                             ิ
                                ั
                        ่
                        ี
                                                      ื
                  โชคดีทป‡าจูŽมได้ซกไซ้ไล่เลยง และไม่ได้ทาเรองทนาง ‘นอนหลบ
                                                          ี
                                                                     ั
                                                          ่
                                                      ่
                                                    �
           จนปลุกไม่ตื่น’ ให้เป็นเรื่องใหญ่
                                           ี
                  เรือนไม้ไผ่เรียบง่ายสมถะหลังน้ต้งอยู่บริเวณรอบนอกของหมู่บ้าน
                                            ั
           แม่มดท่อยู่ในหุบเขา อยู่ห่างจากท่พ�านักของพวกท่านยายในหมู่บ้านเป็น
                                       ี
                  ี
           ระยะทางช่วงหน่ง นอกจากป‡าจูŽจะอาศัยอยู่ในเรือนไม้ไผ่แล้ว ยังเปด
                         ึ
                                       ี
           ห้องโถงเล็กด้านหน้าเป็นสถานท่ช่วยจ่ายยารักษาโรคให้แก่ผู้คน ขอแค่
           ป‡าจูŽยอมปล่อยนางไปก็ไม่ต้องกลัวว่าพวกท่านยายจะรู้เรื่อง
                                                                       ่
                  เฮ้อ ช่วยไม่ได้ คนเ²่าคนแก่มักชอบท�าเร่องเล็กให้เป็นเร่องใหญ
                                                    ื
                                                                 ื
           ไม่แน่อาจจะต้องถึงขั้นประกอบพิ¸ีกรรมเลยก็ได้
                  ชิวหว่นจูŽกล่าวอย่างหนักแน่นจริงจัง “วิชาความรู้ของเผ่าแม่มด
                       ั
           พวกเราเจ้าไม่สนใจ แต่อย่างน้อยก็ต้องเรียนคาถาคุ้มกันÀัยกับคาถาช�าระ
           ล้างเอาไว้ให้ช�านาญ ด้วยลักษณะร่างกายเช่นน้ของเจ้า แม้นเจ้าไม่ท�าร้าย
                                                 ี
              ื
           ผู้อ่น แต่ผู้อ่นก็จะพากันท�าร้ายเจ้า หากวันใดถูกลักพาตัวไปตอนนอนหลับ
                     ื
           ½˜นอยู่จะท�าอย่างไรเล่า”
                                              ี
                               ิ
                  แน่นอนว่าชิวตู่จ้งเข้าใจว่า ‘คน’ ท่ป‡าจูŽพูดถึงมิได้หมายถึงมนุษย์
       56
   53   54   55   56   57   58   59   60   61   62   63