Page 61 - อ่านฟรี รักแรกของราชาจิ้งจอกผู้งดงาม 1
P. 61

ย
                                                                  เ
                                                                   อิ
                                                              เ เหลยเอินนา า 
                                                              ห
                                                                ล
                                                                    น
                                                                     น
                   เฮ้อ ถ้าพบกันคราวหน้านางต้องขอร้องเขาอย่างหนักแน่น ขึงขัง
            จริงจังเป็นท่สุดว่า...อย่าท�าให้นางสลบไปกะทันหันอีก อย่างน้อยก็ต้อง
                       ี
            ปล่อยให้นางพูดให้จบก่อนสิ!
                                                                      ั
                                    ิ
                   พอเห็นนางขมวดค้ว พองแก้ม ย่นจมูก ท�าหน้าตาพิลึกพิล่น
            ชิวหวั่นจูŽก็อดเอ่ยถามขึ้นอีกครั้งมิได้ “เป็นอันใดไป?”
                                               ี
                                                                 ึ
                                    ิ
                   “ท่านป‡า ท่านว่าถ้าจ้งจอกสวรรค์ท่มีตบะกว่าพันป‚ตนหน่งอุตส่าห์
            มอบโลหิตของตนเองให้แก่มนุษย์ มนุษย์ไม่เป็นอันใด ไม่เพียงแต่ไม่เป็น
                                                        ่
                           ั
                                                               ็
                                                    ่
                                            ่
                                     ่
              ั
                       ั
            อนใด แถมยงได้รบประโยชน์ไมน้อย อยางเช่น เออ...รางกายแขงแรง พลง ั
                                                         ั
                                           ิ
            เต็มเป‚›ยม วิญญาณร้ายหนีห่าง จะ...จ้งจอกสวรรค์ตนน้นก็ไม่เป็นไรเช่นกัน
                                                    ื
                 ี
            ทะ ท่ข้าอยากพูดคือ การมอบโลหิตในร่างให้ผู้อ่นไปคงจะไม่เป็นอุปสรรค
            ต่อการบ�าเพ็ญตบะต่อจากนี้...กระมัง”
                   “เหตุใดอยู่ๆ ก็ถามเรื่องนี้เล่า”
                   “เอ่อ ไม่มีอันใด ก็มิใช่อยู่ๆ ก็ถามหรอกเจ้าค่ะ ก่อนหน้านี้ได้ยิน
                                       ื
            คนเ²่าคนแก่ในหมู่บ้านพูดถึงเร่องเหล่าน้ ตอนน้นมได้คิดอนใดมาก แต่
                                                             ั
                                                     ั
                                               ี
                                                        ิ
            Àายหลังพอนึกขึ้นมาก็รู้สึกสงสัยอยู่บ้าง” นางก้มศีรษะแสร้งท�าเป็นก�าลัง
            ยุ่ง
                   ชิวหว่นจูŽพยักหน้าเบาๆ เหมือนจะไม่ทันสังเกตว่านางหน้าตาพลัน
                        ั
            แดงก�่าขึ้นมาเล็กน้อย เพียงพูดเสียงเนิบช้าว่า...
                   “ถ้ามิได้สูญเสียโลหิตมากเกินไปในคราวเดียวก็คงไม่เป็นอุปสรรค

            ต่อการบ�าเพ็ญเซียน”
                   ชิวตู่จิ้งเบาใจลง “เช่นนั้นก็ดี”

                   ไม่นานนักสองป‡าหลานก็เก็บล่วมยากับแผ่นยันต์ท่พวกท่านยาย
                                                             ี
            วาดและลงอาคมเข้าที่เรียบร้อย

                                                                          59
   56   57   58   59   60   61   62   63   64   65   66