Page 55 - อ่านฟรี รักแรกของราชาจิ้งจอกผู้งดงาม 1
P. 55

ล
                                                                 ย
                                                              เ เหลยเอินนา า 
                                                              ห
                                                                  เ
                                                                     น
                                                                    น
                                                                   อิ
            ตัดไ¿แต่ต้นลมเสียเลยดีกว่า เจ้าเข้าใจบ้างหรือไม่”
                           ิ
                         ิ
                                                               ื
                                                     ี
                   แค่ใช้น้วจ้มไม่พอระบายโทสะ เขาจึงเปล่ยนมาบีบเน้อแก้มของ
            นางแทน แค่ออกแรงนิดๆ ก็บีบจนใบหน้าของนางแดงเป็นป„œนได้แล้ว
                            ิ
                   สัมผัสใต้น้วช่างเสมือนจริง นุ่มล่นเหมือนขนแกะ โลหิตอบอุ่น
                                               ื
            ร้อนผ่าว
                   ไป๋หลิ่นแค่นเสียงฮึ สุดท้ายก็ยอมคลายนิ้วออก ปล่อยนางไป
                       ี
                     ั
                   ท้งท่เป็นแค่จิตรับรู้ท่ตอบสนองต่อการเรียกหาของเลือดและปราณ
                                   ี
                                                     ั
            เขาเท่าน้น แต่เขากลับสามารถแตะต้องนางได้ สมผัสถงความร้อนจาก
                                                           ึ
                    ั
            กายนางได้
                                      ิ
                                                           ิ
                                           ั
                            ั
                   นอกจากน้นนางยังใช้น้วมือท้งสิบสางเส้นขนให้จ้งจอกได้ แสดง
            ว่าÀายในสนามปราณของเขา แม้นนางจะเป็นเพียงร่างแปรแต่ก็เสมือน
            จริงราวกับกายเนื้อ
                   หลายเรื่องที่เกิดขึ้นจากการมอบโลหิตให้เพียงหยดเดียวเป็นสิ่งที่

            เขาไม่เคยคาดคิดคาด½˜นมาก่อน
                   แล้ววันข้างหน้าจะเป็นอย่างไรต่อไป?

                                                ี
                   เขาไม่ชอบความไม่แน่ไม่นอนเช่นน้เอาเสียเลย รู้สึกได้รางๆ ว่า
                                                              ี
                                                           ิ
            ความยุ่งยากวุ่นวายก�าลังคืบคลานใกล้เข้ามา ย่งไปกว่าน้นส่งท่เขาเกลียดชัง
                                                  ิ
                                                         ั
            มากที่สุดก็คือความยุ่งยากวุ่นวาย
                   “ยุ่งยาก” เขาขมวดคิ้วใส่ใบหน้ายามหลับของแม่นางน้อย
                                                 ื
                   จดจ้องมองดูได้สักพักสุดท้ายเขาก็ย่นมือออกไปอีกครา ลองลูบ
                          ี
                                 ิ
                        ิ
            พวงแก้มนุ่มน่มท่ถูกเขาจ้มถูกเขาบีบจนแดงน้นเบาๆ ราวกับก�าลังชดเชย
                                                 ั
            ความผิด


                                                                          53
   50   51   52   53   54   55   56   57   58   59   60