Page 42 - อ่านฟรี! ตื่นมาอีกทีก็รักคนนี้เข้าซะแล้ว! (เล่มเดียวจบ)
P. 42

่ ื           ี
                             ตนมาอีกทีก็รักคนน้เข้าซะแล้ว!

                ...ไม่ใช่แค่หน้าตาที่หล่อ การกระท�าก็เท่บาดใจไม่แพ้กัน...!
                                                           ื
                ไม่ใช่แค่อาซาฮิ ไม่ว่าผู้ชายคนไหนก็คงดูเหมือนลิงน้อยเม่อมีหนุ่มหล่ออย่างน ้ ี
                                              ี
          อยู่ข้างๆ หากว่าตัวเองไม่มีแฟนก็คงเพราะมายูมิน่แหละ อาซาฮิโทษมายูมิอยู่ในใจขณะ
          จ้องมองตาไม่กะพริบ
                แม้ตอนนี้จะปลอดภัยแล้วหัวใจของอาซาฮิก็ยังเต้นโครมครามไม่หยุด คงเพราะ

          เหตุการณ์อย่างการตกบันไดไม่ได้เกิดข้นบ่อยๆ ท�าให้ยังช็อกไม่หาย ทางด้านมายูมิเอง
                                      ึ
                                       ั
              ื
          กเหมอนจะยงไม่ไว้ใจขาของอาซาฮจงยงไม่คลายอ้อมแขนออกจากเอว และเพราะถอย
           ็
                                    ิ
                                     ึ
                   ั
          ห่างไม่ได้ใบหน้าเลยยังอยู่ชิดกันอย่างนั้น
                อาซาฮิจึงชวนคุยเพื่อเบนความสนใจแล้วโยนค�าถามที่สงสัยออกไป
                “นี่ มายูมิ นายสูงเท่าไร”
                “เอ? ร้อยแปดสิบหก...”

                                   ี
                                                        ั
                                   ่
                                                                        ื
                                                                 ี
                                    ุ
                                                               ึ
                                        ู
                                         ั
                                                      ั
                                                              ู
                             ื
                          ู
                     ิ
                    ู
                มายมตอบ ดเหมอนในทสดจะร้ตวแล้วว่าจ้องตากบตวเองอย่จงรบปล่อยมอ
          อย่างลนลานพร้อมเอ่ยว่า “ขอโทษ” ก่อนจะท�าหน้าเหมือนพระฝกหัดราวกับพยายาม
          ปกปดอาการเขินอาย “จะออกจากโรงพยาบาลต้องท�ายังไงบ้างน้า” มายูมิพูดพลางก้าว
                                              ิ
                                                 ิ
                                                                    ื
          ลงบันไดต่อ ท่าทางเฉไฉไม่เก่งจนน่าเอ็นดู อาซาฮิย้มกร่มขณะลงบันไดตามหลังเพ่อนสนิท
          ไป
                เมื่อถึงจุดคัดกรองผู้ปวยในที่ชั้นหนึ่งก็ได้รับค�าแนะน�าว่าสามารถด�าเนินขั้นตอน
                                                             ื
          ออกจากโรงพยาบาลได้ท่เคร่องช�าระเงินอัตโนมัติ อาซาฮิกับมายูมิจึงย่นหน้าเข้าไปหน้า
                            ี
                               ื
          ตู้แคบๆ ด้วยกัน ท�าการช�าระเงินและรับใบนัดตัดไหมมาด้วย ไม่ได้เป็นเรื่องยุ่งยากอะไร
                      ี
          ใช้เวลาเพียงไม่ก่นาทีก็เสร็จ แล้วการใช้ชีวิตในโรงพยาบาลเป็นเวลาสามวันของอาซาฮ ิ
          ก็ปดฉากลง
                                ี
                บ้านพักของอาซาฮิท่ก�าลังกลับไปอยู่ห่างจากโรงพยาบาลท่ถูกส่งตัวไปรักษา
                                                             ี
          เพียงสิบห้านาทีโดยรถบัส ในบริเวณใกล้เคียงมีท้งสถานีรถไฟและปายรถบัส นับว่าอยู่
                                              ั
                                         40
   37   38   39   40   41   42   43   44   45   46   47