Page 12 - อ่านฟรี! บำเพ็ญรักพันปี 2 (เล่มจบ)
P. 12

WingYing
                                                               WingYing




                   เซ่ยสืออีสมแล้วท่ได้รบสมญาว่าเป็นอัจฉริยะ งูเหลือมด�าช้แนะไป
                                                                   ี
                     ี
                                  ี
                                     ั
                ี
            ไม่ก่คร้งเขาก็เรียนรู้จนท�าออกมาได้เหมือนกันไม่ผิดเพ้ยน เพียงครู่ต่อมาก็น�า
                  ั
                                                       ี
            ไปประยุกต์ใช้ได้และริเร่มรูปแบบของตนเอง เช่นน้นแล้วงูเหลือมด�าจึงรู้สึก
                               ิ
                                                     ั
            ภาคภูมิใจนิดๆ อยู่ครู่หน่ง และช่วเวลาส้นๆ ถัดมาก็ถูกเซ่ยสืออีพลิกกลับมา
                                                          ี
                                            ั
                                      ั
                                ึ
            กดไว้ได้ เห็นเพียงล้นของท้งสองโรมรันพันตูกันอย่างแนบแน่น กระท่งน้าลาย
                            ิ
                                 ั
                                                                  ั
                                                                    �
                                                   ี
            ก็ไหลย้อยลงมาจากมุมปากก่อนจะได้กลืนลงไป เซ่ยสืออีตะบมจูบอย่างตะกละ
            ตะกลาม แม้แต่ลมหายใจก็หนักหน่วงขึ้นหลายส่วน งูเหลือมด�าถูกเขากัดจน
            ริมฝีปากบวมแดง มุมปากแตก ดวงตาหยาดเย้มคู่น้นก็แดงร้นข้นมาราวกับม ี
                                                     ั
                                                 ิ
                                                              ึ
                                                            ื
              �
                       ี
                                                        ั
                                                              ี
            น้าเอ่อล้น เซ่ยสืออีอดมองดูอย่างลุ่มหลงงมงายไม่ได้ ช่วขณะท่ไม่ทันสังเกต
            งูเหลือมด�าจึงฉวยโอกาสจากช่องโหว่
                                                   ื
                                  ื
                   มองใบหน้าแดงเร่อแปลกๆ ของเขา เม่อควันสีขาวลอยคลุ้งข้นมา
                                                                     ึ
            ตัวคนก็หายวับไปในทันใด เซี่ยสืออีไหนเลยจะถูกหลอกได้ง่ายดายเช่นนี้ เขา
            หมุนกายกลับมาแล้วก้มลงมองก็เห็นงูน้อยโง่งมก�าลังเลื้อยคดเคี้ยวไปมา
                   คิดจะหนีหรือ? ไม่มีทางเสียหรอก!
                                                                 ึ
                         ี
                   ทันทีท่ชักกระบ่ชิงหมิงออกมา พึมพ�าร่ายคาถาอยู่ครู่หน่ง ค่ายกล
                                ี
            กระบ่ก็ตีวงล้อมพวกเขาไว้ด้วยกัน งูด�าน้อยตกใจกลัวจนตัวขด ถึงกับอยาก
                 ี
                            ิ
                          ี
                               ี
                                                       ็
            จะทลายค่ายกลน้ท้งเสย ทว่ายังไม่ทันได้ลงมือ หางกถูกคนจับแล้วออกแรง
            เหวี่ยงกลับไปยังด้านหลัง
                   จู่ๆ ใบหน้างามเฉิดฉายของเซี่ยสืออีก็ขยายใหญ่ขึ้นเบื้องหน้าตนเอง
                                              ี
            งูเหลือมด�าถูกเขาจับกลับหัวกลับหางเช่นน้เลือดลมจึงไหลลงมารวมกันอยู่ท ่ ี
            หัว แต่ทว่ายังคงแกว่งตัวไปมาหลายครั้งอย่างไม่ยอมแพ้
                                                                       9
   7   8   9   10   11   12   13   14   15   16   17