Page 41 - อ่านฟรี! ทาสสาวของท่านแม่ทัพ
P. 41

จี้เขอเฉียง
                                                               จี้ เ ข  อ เ ฉี ย ง
            เรียนรู้ค�ำว่ำเหงำที่แท้จริง

                                    ี
                             ี
                   จูเหยียนอว้จ้องไปท่เพดำนอย่ำงเหม่อลอย ควำมคิดลอยไปมำ
            ในหัว จนเวลำผ่ำนไปนำนนำงจึงตระหนักได้ว่ำนำงทะลุมิติมำแล้ว มำยัง

            โลกคู่ขนำนที่ไม่มีบันทึกอยู่ในประวัติศำสตร์นี้
                   นำงเรียกสติกลับมำได้ รีบดีดตัวข้นมำจำกเตียง พบว่ำตัวเองอยู่
                                               ึ
            ในห้องที่ไม่คุ้นตำ

                                                  ั
                   นำงไม่ใช่ว่ำอยู่บนหลังม้ำกับชำยคนน้นหรือ? ท�ำไมถึงมำอยู่บน
            เตียงได้?

                                                    ี
                   นำงก้มมองส�ำรวจตัวเอง ไม่รู้ว่ำใครเปล่ยนชุดให้นำง ตอนน้นำง
                                                                     ี
                                                     ื
            ใส่เพียงชุดตัวในสีพ้นช้นเดียวเท่ำน้น แม้ไม่ใช่เน้อผ้ำช้นดี แต่ยังนับว่ำ
                             ื
                                ั
                                                          ั
                                          ั
            สัมผัสอ่อนนุ่มใส่สบำย
                   นี่ไม่ใช่เสื้อผ้ำเดิมของนำง...
                   นำงรูสึกตื่นตระหนกขึ้นมำทันที มองไปรอบๆ เห็นเพียงแสงส่อง
                       ้
            ลอดเข้ำมำทำงหน้ำต่ำงเล็กน้อย ภำยในห้องตกแต่งอย่ำงเรียบง่ำย มีเพียง
                         ั
            เตียง หีบไม้ ช้นวำงของส�ำหรับล้ำงหน้ำแต่งตัวท่มีอ่ำงล้ำงหน้ำวำงอยู่
                                                      ี
                                        ี
                                                             ้
                             ้
                                            ็
                                               ่
                                                        ่
                                 ั
                                               ี
                                                        ิ
                                                                   ู
                     ี
                                                                    ี
              ้
                                                                    ่
            ดำนบน มโต๊ะ เก้ำอสองตว และเตยงเลกทดเหมอนเพงขนเขำมำอยทผนง   ั
                                                ู
                             ี
                                                                   ่
                                                    ื
            อีกด้ำน บนเตียงนั้นมีคนตัวเล็กก�ำลังนอนอยู่...
                   น้องอวี่!
                                                   ้
                                                   ึ
                                             ึ
                                                        ี
                                                                    ิ
                       ี
                                                                 ี
                                                                    ่
                   จเหยยนอวตกใจเหมอนเพ่งจะนกอะไรขนได้ รบลงจำกเตยงวงตรง
                    ู
                                    ื
                                         ิ
                            ้
                            ี
                      ั
            ไปยังเตียงน้นโดยไม่ทันได้ใส่รองเท้ำ ใต้ผ้ำห่มผืนหนำคือน้องชำยเพียง
                                                              ้
                                                         ิ
                    ี
                         �
                           ั
            คนเดยวทนำงกำลงเป็นหวงอยนนเอง เขำนอนหลับสนท แมว่ำลมหำยใจ
                 ี
                    ่
                                 ่
                                     ู่
                                       ั
                                       ่
                                            ื
            จะยังไม่สม่ำเสมอนัก แต่ก็ดีข้นมำกเม่อเทียบกับก่อนหน้ำน้ สีหน้ำไม่ได้
                                                              ี
                     �
                                     ึ
            ขำวซีดจนน่ำตกใจเหมือนตอนนั้นแล้ว แต่ยังเป็นสีแดงระเรื่อจำกพิษไข้
                                                                          39
   36   37   38   39   40   41   42   43   44   45   46