Page 36 - อ่านฟรี! ทาสสาวของท่านแม่ทัพ
P. 36

องทำ
                         นแมท
                             ัพ
           ทำสสำวของทำนแมทัพ
                 วข
              สสำ
           ทำ
                  “หึ”
                                                      ี
                  ไม่รู้ว่ำนำงรู้สึกไปเองหรืออย่ำงไร จูเหยียนอว้เหมือนจะได้ยินเสียง
           หัวเรำะเย็นอย่ำงดูแคลนดังขึ้นมำหนึ่งที เป็นเสียงของชำยท่วงท่ำสง่ำงำม
           ตรงหน้ำเช่นนั้นหรือ?
                  นำงหำยใจเข้ำลึกๆ ในตอนน้นเองสมองของนำงก็มีภำพสีหน้ำ
                                           ั
                                                     ั
                             ี
                                           ึ
           ขำวซีดของน้องชำยท่หมดสติอยู่ลอยข้นมำ รวมท้งควำมยำกล�ำบำกใน
           กำรเดินทำงจำกเมืองหลวงไปยังนอกด่ำนในช่วงที่ผ่ำนมำ...
                                                                   ึ
                  “ข้ำสำมำรถดูแลมันได้!” นำงพูดเสียงดังฟังชัด ตัดสินใจลุกข้นยืน
           ตรง สบสำยตำกับม้ำของชำยตรงหน้ำ

                  เหล่ำทหำรเกรำะเหล็กที่อยู่บริเว³โดยรอบเห็นดังนั้นก็เกิดควำม
                                                       ึ
           วุ่นวำยข้นช่วครำว มีองครักษ์สองนำยคิดจะยกดำบข้นมำ แต่เม่อเห็นว่ำ
                     ั
                  ึ
                                                                ื
           ชำยบนหลังม้ำยกมือขึ้นโบกเบำๆ พวกเขำจึงเก็บอำวุ¸ลงเงียบๆ
                                                 ี
                            ี
                  จูเหยียนอว้ไม่ได้สังเกตบรรยำกำศท่ดูแปลกประหลำดโดยรอบ
                                                                ึ
           เพียงแค่มองลึกเข้ำไปในนัยน์ตำสีด�ำสนิทของม้ำสีนิลตรงหน้ำ หน่งคนและ
           หน่งม้ำยืนจ้องตำกันอยู่แบบน้น มีท้งกำรประลองและกำรประเมิน ย่งไป
                                                                    ิ
                                         ั
                                    ั
              ึ
           กว่ำนั้นคือกำรลองเชิงและสื่อสำร
                                       ั
                  ทันใดน้นนำงแบมือเล็กท้งสองข้ำงออกมำ โบกไปมำตรงหน้ำม้ำ
                        ั
                                                          ี
             ื
                                                     ิ
           เพ่อแสดงว่ำมือของนำงว่ำงเปล่ำ ไม่ได้แอบซ่อนส่งใดท่เป็นอันตรำยไว้
           จำกนั้นนำงก้ำวเข้ำไปหนึ่งก้ำว ยกมือขวำขึ้นก่อนจะวำงลงบนหัวม้ำ
                  ไม่รู้ว่ำเสียงสูดลมหำยใจเข้ำลึกของใครดังขึ้น
                                                          ี
                                                               ึ
                                ี
                  ชำยบนหลังม้ำหร่ตำลง ก้มหน้ำมองดูเหตุกำร³์ท่เกิดข้นตรงหน้ำ
           ไม่มีใครมองเห็นสีหน้ำเขำได้ชัด
                                                                 �
                      ื
                  “ข้ำช่อเหยียนอว้” จูเหยียนอว้ลูบไปบนหัวม้ำ พูดด้วยน้ำเสียง
                                           ี
                                ี
       34
   31   32   33   34   35   36   37   38   39   40   41