Page 46 - อ่านฟรี! TSUNAIDE~YES KA NO KA HANBUNKA BANGAIHEN 4~
P. 46

MICHI ICHIHO


                “นั่นมันไม่เหมือนกันสักนิด”
                ซาคาเอะครุ่นคิดขณะที่นิ้วรู้สึกถึงแรงกดของฟัน

                                       ิ
                “...อย่างเวลาท�าอาหารก็ต้องคดว่าจะท�าอะไร ต้องเลือกวัตถุดิบมาปรุงและเติม
                                                                    ื
                                                ี
                                                             ็
                                                           ิ
               ิ
                             ั
                             ้
          รสชาตเอง ในเวลาแบบนนแค่ปรุงออกมาให้ได้รสทตัวเองอยากกนกพอ ในเม่อทาไป
                                                ่
                                                                       �
          ชิมไป มันก็ไม่มีทางออกมารสชาติห่วยแตกอยู่แล้ว ในทางตรงกันข้ามก็ใช่ว่าจะประทับใจ
                                                    ั
          ความอร่อยของมัน ส�าหรับฉันแล้วการท�า VTR เป็นแบบน้น ถ้าไปกินนอกบ้านแล้วอร่อย
          ก็อาจเก็บไว้ใช้อ้างอิงในวันข้างหน้า แต่ไม่มีอารมณ์เจ็บใจผุดขึ้นมาเป็นพิเศษ”
                                                    ั
                ต่อให้ท�าตามสูตรส�าเร็จหรือสามัญส�านึกของคนท่วไปในระดับหน่ง การกลัดกลุ้ม
                                                               ึ
          ว่าจะถูกปากคนอ่นไหมมันก็เปล่าประโยชน์อยู่ดี เพราะอย่างน้นจึงได้แต่ลองท�าโดยเช่อ
                      ื
                                                                        ื
                                                       ั
          ในต่อมรับรสของตัวเอง
                                    ิ
                                                                        ั
                       ี
                “แต่คนท่เพียบพร้อมด้วยล้นและฝีมือเป็นเลิศอย่างนายไม่ได้มีเยอะขนาดน้น
          หรอก”
                                                        ั
                                                                      ี
                                        ื
                                                      ั
                “น่นมันก็แค่เร่องท่นายหรือคนอ่นๆ พูดกันไปเองท้งน้น ฉันไม่ได้ท�างานน้ด้วย
                  ั
                              ี
                           ื
          ความคิดที่ว่าตัวเองท�าได้ดีเป็นพิเศษซะหน่อย”
                                                   ุ
                                                 ึ
                ซาคาเอะแค่บงเอญมาทางานน บงเอญมาถงจดนโดยไม่ได้ลาออกไปเสยก่อน
                                                                     ี
                                                     ี
                                                     ้
                                            ิ
                                       ี
                           ั
                                       ้
                                  �
                             ิ
                                         ั
                                    ั
                          ี
          มันก็เท่าน้นเอง ตอนท่เกิดความคิดช่วแล่นว่าอยากเลิก ชิตาระไม่ยอมให้เขาเลิก สุดท้าย
                 ั
                                                                      ิ
                            ี
                                                ี
                               ื
          ซาคาเอะจึงยังอยู่ในโลกท่มีช่อว่าโทรทัศน์มาจนบัดน้ แม้ในใจจะคิดว่า นายมีสิทธ์อะไร
          ไม่ทราบ ก็ตาม
                ชิตาระจุมพิตปลายนิ้วแผ่วเบา ทอดสายตาลงมายังซาคาเอะแล้วหัวเราะฮึ
                “...ซาคาเอะขี้โกงจัง”
                เสียงหัวเราะสบายๆ ดูจะแฝงด้วยแววยอมแพ้เล็กน้อย คล้ายจะบอกกันว่า นาย
                                                  ั
          คงไม่มีวันเข้าใจสินะ ซาคาเอะรู้สึกเหมือนโดนขีดเส้นก้นแบ่งอยู่ฝายเดียว เฉกเช่นผู้คน
          มากมายที่เคยออกห่างไปจากเขาตลอดเวลาที่ผ่านมา ความโกรธรุนแรงพลันพลุ่งพล่าน
                                         43
   41   42   43   44   45   46   47   48   49   50   51