Page 47 - อ่านฟรี! TSUNAIDE~YES KA NO KA HANBUNKA BANGAIHEN 4~
P. 47

่ ื
                                    เชอมใจถึงกัน

          จนซาคาเอะปัดมืออีกฝายทิ้ง
                นายต่างหากท่ข้โกง พอถึงเวลาส�าคัญนายชอบท�าอะไรตามใจชอบโดยไม่เปด
                           ี
                            ี
                                                 ั
                                                    ่
                ้
                                           ี
                                 ่
                             �
                                           ้
                           ั
                                                                  ้
                                                                 ่
                                                                  ู
          โอกาสใหใครสอดปากสกคา แตในเวลาแบบนนายกลบเลนบทเหยออยางไมรจกละอาย
                                                                   ั
                                                              ่
                                                          ื
                                                          ่
          กับอีแค่ความเจ็บใจฉันก็รู้จักเหมือนกันแหละน่า ตอนที่ความเอาแต่ใจซึ่งสั่งสมมานานปี
          ส่งผลให้รายการแตกร้าวจากภายในทีละน้อยจนถึงคราวยุติ ซาคาเอะคิดว่าชิตาระคงไม่
                           ี
                                                                 ื
                                     ี
                                                             ิ
                                   ั
          ท�ารายการพังครืนอย่างน้แน่ ทุกคร้งท่ถามตัวเองว่าควรท�าอย่างไร รอยย้มระร่นของชิตาระ
                              ี
                                                                      ั
                ึ
                                               ึ
          จะลอยข้นมาเสมอ ชายคนน้รวบรวมผู้คนเป็นอันหน่งอันเดียวกันได้อย่างหนักแน่นม่นคง
                                                                        ั
          ด้วยวิธีการท่ซาคาเอะไม่มีวันท�าได้เด็ดขาด ความรู้สึกน้ต่างจากความอิจฉา ถึงกระน้น
                                                   ี
                   ี
          ซาคาเอะก็เจ็บใจและอับอาย เพราะการเผยสภาพน่าอดสูของตนเองให้เห็นย่อมเท่ากับ
          เป็นการทรยศต่อความอิจฉาของชิตาระเช่นกัน
                ขัดแย้งส้นดี ท้งท่คิดว่าตัวเองไม่ได้พิเศษอะไร แต่กลับทนไม่ได้ท่จะโดนชิตาระ
                                                                ี
                       ิ
                           ั
                             ี
          เห็นว่าอย่างนั้น
                ความโกรธช่วแวบพลันผันเปล่ยนเป็นความขบขันและเอือมระอาตนเอง ซาคาเอะ
                         ั
                                      ี
          ยกมือข้างหนึ่งปดตาแล้วหัวเราะโดยไม่มีเสียง
                “ซาคาเอะ?”
                “ไม่มีอะไร พออยู่กับคนแปลกแล้วสภาพจิตใจฉันก็พลอยไม่มั่นคงไปด้วย”
                “แล้วปกติเคยมั่นคงด้วยเหรอ?”
                “ว่าไงนะ?”
                        ี
                “ก็โตปานน้แล้วยังชอบพาลพาโลหรือไม่ก็น่งเงียบไม่พูดไม่จาไปตามอารมณ์อยู่
                                                ิ
          บ่อยๆ นี่นา อย่างตอนนี้ยังหัวเราะอะไรแปลกๆ เลย”
                “นั่นแหละมั่นคงหน่อยๆ แล้ว”
                “ไม่เลยสักนิด”
                                                                  ึ
                                                                       ิ
                ชตาระเล่อนใบหน้าลงมาจบขมับก่อนกระซบว่า “ถ้าทาท่าจะเซจนล้มข้นมาจรงๆ
                 ิ
                       ื
                                   ู
                                                      �
                                               ิ
                                         44
   42   43   44   45   46   47   48   49   50   51   52