Page 25 - อ่านฟรี! พันธะสาป เล่ม 1
P. 25

à«‹ÍËÃ
                                                                à«‹ÍËÃ
                                                                à«‹ÍËÃ
                                                                à«‹ÍËÃ
                                                                à«‹ÍËÃÙ¤§Ù¤§Ù¤§Ù¤§Ù¤§Ù¤§Ù¤§Ù¤§Ù¤§Ù¤§
                                                                à«‹ÍËÃ
                                                                à«‹ÍËÃ
                                                                à«‹ÍËÃ
                                                                à«‹ÍËÃ
                                                                à«‹ÍËÃ
            ไม่ถึงจุดหมายปลายทาง
                   “อาลั่ว พวกเราเดินทางช้าเช่นนี้ จะไม่มีปญหาหรือ?” เซวียนชิงจ้อง
            มองอาลั่วที่ก�าลังเล่นสนุกอย่างคึกคักสนุกสนานอยู่เบื้องหน้า เอ่ยถามขึ้นด้วย

            ความเป็นกังวลเล็กน้อย

                   แต่เห็นได้ชัดว่าอีกฝายมิได้สนใจสักเท่าไร ตอบกลับอย่างไม่ใคร่ใส่ใจ

            นัก “ไม่เป็นไรหรอก ข้าบอกกับที่บ้านไว้เรียบร้อยแล้วว่าจะออกมาเที่ยวเล่น

            สักหลายวัน มา เซวียนชิง มาลองอันนี้ดูว่าเหมาะกับเจ้าหรือไม่?”
                   เมื่อเอ่ยจบเขาก็ยื่นหมวกผ้าก�ามะหยี่ใบหนึ่งมาให้เซวียนชิงสวมดู

            หลังจากนั้นตนเองก็ถอยออกไปสองสามก้าวแล้วมองส�ารวจรูปลักษณ์ของ

            เซวียนชิงอย่างจริงจัง “อืม...ข้าว่าดูดีมากทีเดียว เข้ากับเสื้อผ้าที่ข้ามอบให้เจ้า
            มาก เอาละ ซื้อเลย!”

                   “อาลั่ว...” เซวียนชิงถอดหมวกออกอย่างหมดเรี่ยวแรง เขาไม่รู้จะพูด

            อย่างไรกับนายน้อยผู้นี้จริงๆ

                   อาลั่วดีกับเขามากจริงๆ เซวียนชิงเคยถูกคนซื้อไปก็ตั้งหลายครั้ง แต่

            ไม่เคยมีเจ้านายคนไหนดูแลห่วงใยเขาเช่นนี้เลย ทุกๆ วันพอถึงยามราตรีอาลั่ว
            จะพาเขาออกไปเดินเที่ยวตลาดกลางคืน พออากาศเย็นลงอาลั่วก็หาคนมาตัด

            ชุดฤดูหนาวให้เขาเป็นพิเศษ ซื้อทั้งรองเท้าซื้อทั้งหมวก ไม่ว่าสิ่งใดก็ตระเตรียม

            ให้จนพร้อมสรรพ อีกทั้งยังตั้งใจเลือกซื้อแต่อันที่แพงๆ อันที่ดีๆ ให้เขาอีก
            ด้วย

                   เพียงแต่ความดีอันมากจนเกินธรรมดาเช่นนี้ท�าให้เซวียนชิงฉงนสนเท่ห์

            เขาไม่รู้ว่านายน้อยผู้นี้ในสมองคิดวางแผนอะไรเอาไว้ เขาทั้งไม่รีบร้อนที่จะ

                                                                      23
   20   21   22   23   24   25   26   27   28   29   30