Page 23 - อ่านฟรี! พันธะสาป เล่ม 1
P. 23
à«‹ÍËÃ
à«‹ÍËÃ
à«‹ÍËÃ
à«‹ÍËÃ
à«‹ÍËÃ
à«‹ÍËÃ
à«‹ÍËÃ
à«‹ÍËÃ
à«‹ÍËÃ
à«‹ÍËÃÙ¤§Ù¤§Ù¤§Ù¤§Ù¤§Ù¤§Ù¤§Ù¤§Ù¤§Ù¤§
เข้ามาใกล้ ใช้หน้าผากดันหน้าผากของเซวียนชิงเอาไว้พร้อมเอ่ยด้วยความ
ห่วงใย “ที่แท้เจ้าก็เมาเรือรุนแรงถึงเพียงนี้ เหตุใดถึงไม่บอกข้าตั้งแต่ทีแรก
เล่า? หากรู้แต่แรกพวกเราจะได้เดินทางทางบกกัน”
ที่แท้ก็อยู่บนเรือนี่เอง เซวียนชิงพลันเข้าใจกระจ่างแจ้ง
“ข้าไม่รู้ว่าพวกเราจะต้องนั่งเรือ...อีกทั้งก่อนหน้านี้ข้าก็ไม่เคยนั่งเรือ
ด้วย จึงไม่รู้ว่าตัวเองเมาเรือ ขอโทษด้วย สร้างปญหาให้ท่านแล้ว”
จ้าวจื่อลั่วได้ยินก็เงียบเสียงไปในทันใด นิ่งเงียบไปพักใหญ่แล้วเขา
ถึงค่อยเอ่ยถามยิ้มๆ “ไม่ต้องเกรงอกเกรงใจถึงขนาดนั้นก็ได้ ต่อไปพวกเรายัง
มีเวลาได้อยู่ด้วยกันอีกนาน ไม่ต้องใช้ค�าสุภาพหรอก เรียกข้าว่าอาลั่วก็พอ...
เรื่องเมาเรือเป็นเพราะความสะเพร่าของข้าเอง เพราะว่าการเดินทางไปบ้าน
ข้านั่งเรือจะถึงเร็วที่สุด ข้าเองก็ไม่ได้คิดถึงความรู้สึกของเจ้า คนที่ควรจะขอโทษ
คือข้าต่างหาก”
ถ้อยค�าอันจริงใจของเขาท�าให้เซวียนชิงตระหนกตกใจยิ่ง เขาไม่เข้าใจ
ว่าเหตุใดชายหนุ่มผู้นี้ถึงได้ดีกับตนเองปานนี้ ตามหลักแล้วเขาซื้อตัวเซวียนชิง
กลับไปก็เพื่อจะได้ครองคู่กับคนรักของตนเองในเร็ววันเท่านั้น ในฐานะเครื่องมือ
เซวียนชิงรู้สึกว่าตนเองมิได้มีคุณค่าให้เขาท�าดีด้วยขนาดนี้เสียหน่อย ทว่าข้อ
สงสัยนี้เขากลับไม่มีความกล้าพอจะเอ่ยถาม จ้าวจื่อลั่วก็มิได้สังเกตถึงความ
อ่อนโยนอันมากล้นเกินเหตุนี้เช่นกัน ยังคงดูแลเซวียนชิงตามเรื่องตามราวของ
เขาต่อไป
การเดินทางบนเรือตลอดระยะเวลาสองวันครึ่ง เซวียนชิงใช้เวลา
ส่วนมากไปกับการกึ่งหลับกึ่งตื่น เกิดเรื่องอันใดขึ้นบ้างก็จ�าไม่ได้แน่ชัด แต่สิ่ง
21
