Page 49 - อ่านฟรี! อุบายลับจับท่านอ๋อง
P. 49
ซงอวี่ถง 47
ซงอวี่ถง
จวนผู้ว่ำกำร พอฉินมู่หวำยเหยียบเข้ำมำในสวนก็ตกหลุมรักที่แห่งนี้เสียแล้ว
ญำติผู้น้องเซียงอ๋องเป็นผู้ที่รู้จักวิธีเพลิดเพลินใจอย่ำงแท้จริง แม้แต่มำเป็น
ผู้ว่ำกำรถึงลั่วโจวก็สำมำรถท�ำให้จวนงดงำมวิจิตรตระกำรตำได้
Èำลำตั้งอยู่ใกล้กับทะเลสำบ เมื่อลมÄดูใบไม้ผลิพัดผ่ำนเบำๆ กลิ่นหอม
ของดอกไม้ก็ท�ำให้ผู้คนเบิกบำนใจ ผู้ที่นั่งอยู่ในÈำลำยิ่งเป็นเหมือนดั่งเทพเซียน
ที่ต้องโทÉให้ลงมำจุติในโลกมนุÉย์ เข้ำกับทิวทัÈน์อันงดงำมที่อยู่ตรงหน้ำได้อย่ำง
เป็นธรรมชำติยิ่งนัก ทุกอำกัปกิริยำล้วนน่ำมองจนท�ำให้ผู้คนไม่อำจละสำยตำได้
หำกเขำเป็นสตรีก็ย่อมจะตกหลุมรักญำติผู้น้องผู้เป‚›ยมไปด้วยพรสวรรค์
ที่รูปร่ำงงำมสง่ำดุจเซียนผู้นี้อย่ำงไม่ต้องสงสัย
แต่น่ำเสียดำย...
เขำมองญำติผู้น้องเป็นดั่งภำพวำด แต่ญำติผู้น้องกลับมองเขำเหมือน
ต้นหญ้ำ...
“เจ้ำมำท�ำอะไรที่นี่กันแน่?” พอเล่อเจิ้งเฉินพบหน้ำก็ถำมค�ำถำมเขำขึ้น
มำหนึ่งประโยค
ในฐำนะองค์ชำยกำรมำเป็นผู้ว่ำกำร ผู้ส�ำเร็จรำชกำร หรือผู้พิทักÉ์
ดินแดนที่ลั่วโจวล้วนเป็นกำรเรียนรู้และสั่งสมประสบกำรณ์ นอกจำกตรวจตรำ
เหล่ำขุนนำงท้องที่แล้ว ยังสำมำรถสังเกตและÈึกÉำสภำพควำมเป็นอยู่ของ
ประชำชนเพื่อฮ่องเต้อย่ำงแท้จริงอีกด้วย แต่ขุนนำงทั่วไปกลับไม่เหมือนกัน ยิ่ง
เป็นขุนนำงที่ชีวิตเรืองอ�ำนำจ กลับมำเป็นซือหม่ำผู้ไม่ได้ใช้งำนถึงโจวจวิ้น มิสู้
12
เป็นองครักÉ์ขั้นสองหรือขั้นสำมในเมืองหลวง อย่ำงน้อยก็สำมำรถอยู่ข้ำง
พระวรกำยฮ่องเต้ได้บ่อยครั้ง ได้เอ่ยวำจำข้ำมขั้น เมื่อไม่มีปัญหำใดยังสำมำรถ
เอ่ยแทรกเกี่ยวกับรำชส�ำนักและกำรเมืองได้อีกด้วย และง่ำยยิ่งกว่ำที่จะถูกฮ่องเต้
พบเห็นและเลื่อนต�ำแหน่งให้ด้วยพระองค์เอง
ทุกคนล้วนรู้ว่ำซือหม่ำเป็นขุนนำงที่ไม่ได้ใช้งำน หำกพูดให้¿ังดูแย่หน่อย
ก็คือผู้คุ้มกันของผู้ว่ำกำร เป็นถึงจอหงวน½†ำยบูผู้น่ำเกรงขำมไปมั่วสุมเช่นไร
12 โจวจวิ้น คําเรียกรวมเขตและจังหวัดของจีน
