Page 24 - อ่านฟรี! อุบายลับจับท่านอ๋อง

อุบำยลับจับทำนอองุบำยลับจับทำนออง
22 อ

ยิ่งนัก เรียกได้ว่ำรสชำติเลิÈล�้ำยิ่ง
“ถูกปำกคุณชำยหรือไม่”
“พี่ชำยเกรงใจไปแล้ว รสชำติของขนมนี่เลิÈล�้ำยิ่ง แม้แต่ครัวในวังหลวง

ล้วนเทียบไม่ติด”
เมื่อเห็นดวงตำเขำเต็มไปด้วยควำมประหลำดใจ จูเหยียนอู่เลยจงใจ
ถอนหำยใจทีหนึ่ง “ขำดไปเพียงรสหนึ่งเท่ำนั้น ไม่อย่ำงนั้นรสชำติที่พอเข้ำปำก
ก็ละลำยทั้งยังทิ้งควำมหอมกรุ่นไว้นี้คงมีแค่บนสวรรค์เท่ำนั้นแล้วจริงๆ”

เมื่อเล่อเจิ้งเฉินได้ยินดังนั้นก็ชะงักไปพักหนึ่งก่อนจะหัวเรำะ “พี่ชำย
หมำยถึงใช้น�้ำแร่ธรรมชำติบนเขำอู๋หมีนี้ชงชำกระมัง”
“ใช่ พวกชุดน�้ำชำ กำน�้ำชำ อีกทั้งเตำเหล่ำนั้นหนักเกินไปจริงๆ ช่ำงเป็น

งำนที่ยำกล�ำบำกส�ำหรับบ่ำวผู้ผอมบำงผู้นั้นของข้ำยิ่งนัก ยิ่งไปกว่ำนั้นต่อให้น�ำ
ขึ้นมำบนเขำก็ไม่รู้ว่ำจะวำงไว้ที่ใดดี เลยผัดไปวันแล้ววันเล่ำแบบนี้ ทุกครั้งที่ขึ้น
เขำมำข้ำล้วนรู้สึกเสียดำยในควำมงดงำมของภูเขำ น�้ำแร่ธรรมชำติดีๆ และ

ขนมอร่อยๆ เหล่ำนี้”
“มิสู้มอบให้ข้ำจัดกำรดีกว่ำ?”
จูเหยียนอู่ดีใจ “ท่ำนพูดจริงหรือ”

เล่อเจิ้งเฉินฉีกยิ้ม “ย่อมเป็นจริงแน่นอน สำมวันหลังจำกนี้พบกันที่นี่
เวลำเดิม ไม่พบไม่เลิกรำ ท่ำนรับผิดชอบเรื่องขนม ส่วนข้ำรับผิดชอบเรื่องชงชำ
ท่ำนว่ำเป็นอย่ำงไร”
“ตกลง” นำงยื่นมือไปทำงเขำ กระดิกนิ้วไปมำและยิ้มอย่ำงเจิดจ้ำ

“เกี่ยวก้อยสัญญำ ลูกผู้ชำยพูดค�ำไหนค�ำนั้นห้ำมคืนค�ำ”
เล่อเจิ้งเฉินมองกำรกระท�ำที่เหมือนเด็กของอีก½†ำย จำกนั้นค่อยเผชิญ

กับรอยยิ้มอันเจิดจ้ำที่ท�ำให้ผู้คนหลงใหลนั้น ตัวเขำที่เดิมทีเป็นคนนิสัยสุภำพ
อยู่แล้วจึงอดไม่ได้ที่จะไม่ท�ำตำม เขำยิ้มเล็กน้อยและยื่นมือไปเกี่ยวนิ้วก้อย

8 ขนมกุยฮวา เปนขนมทําจากแปงขาวเหนียว นํ้าตาล และกุยฮวา (ดอกหอมหมื่นลี้) มีหลากหลายรูปแบบ
ทั้งแบบที่เปนขนมโกสีขาว แบบใสเหมือนวุน เปนตน