Page 17 - อ่านฟรี! อุบายลับจับท่านอ๋อง
P. 17
ซงอวี่ถง 15
ซงอวี่ถง
“เช่นนั้นเจ้ำจ�ำเขำได้อย่ำงไร”
“ตอนนั้นนักพรตเฉวียนเจินแห่งวัดเจินกัëวก็มำธุระที่ลั่วโจวพอดีไม่ใช่หรือ
ขอรับ วันนั้นเขำและผู้น้อยเดินเล่นมำถึงริมทะเลสำบเลยคิดจะรอใต้เท้ำล่อง
ทะเลสำบกลับมำดื่มชำและทักทำยกันแล้วค่อยกลับ คำดไม่ถึงว่ำเพิ่งจะเดิน
เข้ำมำใกล้ริมทะเลสำบก็จ�ำจ้ำวเฉวียนผู้นี้ได้ภำยในแวบเดียวที่เห็น ผู้น้อยเลย
คิดที่จะเป็น½†ำยเข้ำไปทักทำย แต่เมื่อเดินเข้ำไปใกล้และก�ำลังจะคำรวะเขำอยู่ๆ
ทะเลสำบกลับมีพำยุแปลกประหลำดหอบหนึ่งพัดมำ พำยุหอบนี้พัดจนทุกคน
ต่ำงก็ก้มหน้ำก้มตำกันไปหมด ทว่ำผู้น้อยกลับเห็นพระอำจำรย์จ้ำวเฉวียนผู้นั้น
ยืนตัวตรงอยู่ตรงนั้น มองท้อง¿‡ำด้วยหน้ำนิ่วคิ้วขมวดและก็มองทะเลสำบ...
ตอนนั้นผู้น้อยได้ยินพระอำจำรย์พูดประโยคหนึ่งมำกับหูขอรับ...”
“อะไรนะ?”
หวำงกังประสำนมือคำรวะ จำกนั้นก้มÈีรÉะลงแล้วกดเสียงเอ่ยเบำๆ ว่ำ
“ใต้เท้ำต้องรับปำกก่อนว่ำจะไม่ต�ำหนิที่ผู้น้อยพูดเรื่องประหลำดเหนือธรรมชำติ
ผู้น้อยจึงจะกล้ำตอบขอรับ”
ที่หลำยวันมำนี้เขำอดกลั้นเรื่องนี้ไว้ ประกำรแรก เป็นเพรำะก่อนหน้ำนี้
คุณหนูตกน�้ำและสลบไสลไม่ได้สติมำตลอดเลยไม่ใช่เวลำจะมำพูดเรื่องนี้ ประกำร
ที่สอง เป็นเพรำะเขำรู้ดีว่ำแต่ไหนแต่ไรมำจูจ้งไม่เชื่อค�ำท�ำนำยและผีสำงเทวดำ
เหล่ำนี้ ดังนั้นจึงระวังแล้วระวังอีก ไม่กล้ำพูดออกมำตำมใจชอบ ทั้งนี้จะได้ไม่พบ
กับกำรกล่ำวโทÉและมองอย่ำงดูแคลน ไม่เช่นนั้นนั่นจะเป็นกำรหำเรื่องใส่ตัว
อย่ำงแท้จริง
“ว่ำมำเถอะ พูดสิ่งใดมำข้ำจะไม่ต�ำหนิเจ้ำทั้งสิ้น” เรื่องเกี่ยวกับพำยุแสน
ประหลำดนั้นก็เป็นเรื่องที่เกี่ยวกับเหยียนอู่ของเขำ เขำที่เป็นบิดำจะไม่¿ังได้หรือ?
“ขอรับ เช่นนั้นผู้น้อยจะพูดแล้วนะขอรับ”
จิê ยืดยำดท่ำมำกเสียจริง!
จูจ้งช�ำเลืองจ้องเขำแวบหนึ่ง “เช่นนั้นเจ้ำก็อย่ำพูดเลย!”
“ใต้เท้ำอย่ำเพิ่งโมโห ผู้น้อยจะพูดแล้วขอรับ” ก่อนจะพูดหวำงกังยังริน
ชำให้ตัวเองอีกถ้วยหนึ่ง แล้วค่อยเอ่ยว่ำ “วันนั้นพระอำจำรย์พูดว่ำ...ท้อง¿‡ำ
