Page 16 - อ่านฟรี! อุบายลับจับท่านอ๋อง
P. 16
อุบำยลับจับทำนอองุบำยลับจับทำนออง
14 อ
ผู้เดียวที่ไม่ได้จับให้แน่นจึงตกจำกเรือที่สั่นโคลงเคลงไม่หยุดลงไปในทะเลสำบ
ออกแรงกันอยู่พักหนึ่งถึงช่วยขึ้นมำได้ แต่นำงกลับสลบไสลไม่ได้สติ...
เดิมทีเขำคิดว่ำเขำจะต้องสูญเสียบุตรสำวเพียงคนเดียวไปแล้วเสียอีก
นับว่ำครั้งนี้สวรรค์เมตตำเขำ ไม่ได้น�ำชีวิตบุตรสำวที่รักของเขำไป ใน
ขณะที่เหล่ำหมอต่ำงอับจนหนทำงต่ออำกำรสลบไสลไม่ได้สติของนำง ทันใดนั้น
เหยียนอู่กลับ¿„œนขึ้นมำเอง...
นี่คือเจตนำรมณ์ของสวรรค์กระมัง?
เดิมทีเขำไม่เชื่อเรื่องผีสำงเทวดำ แต่เมื่อผ่ำนเหตุกำรณ์ครั้งนี้มำ เขำจูจ้ง
ทั้งย�ำเกรงและเคำรพสวรรค์
หวำงกังเห็นเขำครุ่นคิดไม่เอ่ยวำจำอยู่นำนจึงเอ่ยว่ำ “ใต้เท้ำยังคิดถึงพำยุ
อันแปลกประหลำดในทะเลสำบวันนั้นอยู่หรือขอรับ”
จูจ้งไม่เอ่ยค�ำใด น�ำชำที่ชงใหม่รินให้พวกเขำทั้งคู่
“ใต้เท้ำขอรับ มีเรื่องหนึ่งที่ผู้น้อยไม่ได้เอ่ยถึงมำตลอด...”
พูดมำแบบนี้ก็คืออยำกจะพูดแต่ไม่สำมำรถพูดได้ หำกอดกลั้นไว้
เกรงว่ำต้องท�ำให้เขำอำยุสั้นไปหลำยป‚ทีเดียว
จูจ้งมองเขำอย่ำงตลกขบขันแวบหนึ่ง “ว่ำมำเถอะ”
“ใต้เท้ำยังคงจ�ำช่วงก่อนหน้ำที่ฮ่องเต้มีรำชโองกำรเชิญพระอำจำรย์
จ้ำวเฉวียนมำจำกต่ำงแคว้น เพื่อมำรับหน้ำที่รำชครูในวังหลวงให้รำชวงÈ์ตงสวี้
เรำได้กระมัง”
มือที่ยกถ้วยชำชะงักไป จำกนั้นจูจ้งก็พยักหน้ำ “มีเรื่องเช่นนี้จริง”
“วันนั้นที่เกิดลมประหลำดในทะเลสำบ พระอำจำรย์ท่ำนนี้ก�ำลังผ่ำน
หลิงเฉิงและบังเอิญว่ำตอนนั้นคนของเขำยืนอยู่ที่ริมทะเลสำบพอดีขอรับ”
“อะไรนะ?” จูจ้งตะลึงงันและเหลือบตำขึ้นมองทำงหวำงกัง “ตอนนั้น
เขำมำถึงหลิงเฉิงของพวกเรำแล้วอย่ำงนั้นหรือ ไม่มีใครส่งหนังสือมำแจ้งเลย”
“พระอำจำรย์ไม่เหมือนผู้อื่น ท�ำกำรใดไม่ให้เป็นที่สนใจและค่อนข้ำง
ลึกลับ ข้ำงกำยก็น�ำÈิÉย์มำแค่คนเดียว และตลอดกำรเดินทำงล้วนไม่ได้แจ้ง
เจ้ำหน้ำที่ท้องที่ใดเลยขอรับ”
