Page 22 - อ่านฟรี การขอแต่งงานของท่านเคานท์กำมะลอ 7
P. 22
การขอแต่งงานของท่านเคานท์ก�ามะลอ
มิเรย์ซึ่งหันขวับมาส่งยิ้มแห้งๆ ยกมือขึ้นแตะหน้าผากตรงต�าแหน่งที่
อเล็กซ์ชี้ จะว่าไปอาคารนี้เป็นอาคารเก่า ผิวของผนังจึงหยาบกร้านเป็นพิเศษ สงสัย
หน้าผากคงไปครูดจนเกิดแผล
“เอ๋? อ๊ะ จริงด้วย สีแดงเนอะ ฮ่าๆๆ....”
“มิเชล ท�าใจดีๆ ไว้!”
อเล็กซ์เขย่าหัวไหล่เพื่อนร่วมชะตากรรมซึ่งก�าลังส่งยิ้มให้ทั้งๆ ที่มีเลือด
ไหลซิบๆ ออกมาจากหน้าผาก
มิเรย์เริ่มตั้งสติได้ เธอถอนหายใจเฮือกใหญ่
“นี่ อเล็กซ์.... โทษทีนะ แต่ช่วยเอากระบองหรืออะไรก็ได้ตีหัวผมให้เต็ม
แรงได้ไหม?”
“ท�าไมล่ะ!? มันอันตรายไม่ใช่หรือ?”
มิเรย์อยากความจ�าเสื่อมให้รู้แล้วรู้รอด หากสมองครุ่นคิดถึงแต่เรื่อง
ตอนนั้น มีหวังได้บ้าตายแน่
“ถ้าเช่นนั้น แถวนี้พอจะมีน�้าตกบ้างหรือเปล่า?”
“น�้าตก? คิดว่าไม่มีนะ.... เธอจะท�าอะไรหรือ”
“อืม.... ประมาณว่าฝึกจิตตัดกิเลส อยากผ่าหัวเอาสมองออกมาล้างให้
สะอาด....”
“ท�าใจดีๆ ไว้! นี่ เดี๋ยวผมไปเอาอาหารมาให้ เธอนั่งตรงนี้เลย”
สงสัยอเล็กซ์คงเข้าใจว่ามิเรย์เพี้ยนไปแล้วจริงๆ เขารีบลากมิเรย์ให้มานั่ง
ที่โต๊ะ ฝากอัศวินคนข้างๆ ให้ช่วยดูแล ก่อนเร่งฝีเท้าไปเตรียมอาหารเช้ามาให้อย่าง
ร้อนรน
อเล็กซ์กลับมาพร้อมถาดซึ่งมีทั้งนม กองขนมปัง ชีส และซุปวางเรียงราย
มิเรย์กล่าวขอบคุณอีกฝ่ายที่ช่วยจัดแจงให้ และเริ่มลงมือทานอาหาร ทั้งๆ ที่
ท้องเธอน่าจะว่าง แต่กลับไม่รู้สึกอยากอาหารเลย พอนึกออกว่าเรื่องทั้งหมดที่
เกิดขึ้นนี้เป็นความผิดของใคร อารมณ์เดือดดาลก็พลันพวยพุ่ง
(ท�าให้ฉันกินอะไรไม่ลงอย่างนั้นหรือ.... อภัยให้ไม่ได้ ผู้ชายคนนั้น....)
กินไม่ลงก็จะกินให้ดู มิเรย์ใช้ช้อนตักอาหารและเริ่มทานอย่างมูมมาม
20
