Page 18 - อ่านฟรี การขอแต่งงานของท่านเคานท์กำมะลอ 7
P. 18
การขอแต่งงานของท่านเคานท์ก�ามะลอ
นั่นอาจเป็นเรื่องช่วยไม่ได้ ใช่ว่าจะสมหวังอย่างที่ฝันเสมอไป
(ใช่ ฉันได้เรียนรู้แล้ว ว่าวันแบบนั้นสามารถมาถึงได้แบบไม่มีปี่มีขลุ่ย ฉัน
ได้เรียนรู้จากประสบการณ์ตรง แต่ถึงอย่างนั้นมันต่างจากที่นึกภาพไว้มากเกินไป
หรือเปล่า!? ท�าไมต้องเป็นสถานที่มืดมิดอย่างนั้นด้วย แล้วท�าไมต้องฝืนใจกันด้วย!)
ที่ส�าคัญกว่านั้น อีกฝ่ายคือริฮาร์ท.... ผู้ที่เธอเชื่อมาตลอดว่า.... ไม่น่าจะ
ท�าอะไรเช่นนั้นได้ แต่ปัญหาไม่ได้อยู่ที่ว่าอีกฝ่ายเป็นใครหรอก ที่จริงก็เป็นปัญหา
อยู่เหมือนกัน เอาเป็นว่าขอวางประเด็นนั้นไว้ก่อน
ปัญหาที่ใหญ่ที่สุดคือ เขาท�าเช่นนั้นทั้งๆ ที่ปากบอกว่าเกลียด บอกว่า
เกะกะ
(ถ้าเกลียดกันก็อย่าท�าสิ! เห็นฉันเป็นอะไร!? ถ้าเกลียดฉัน รีบๆ กลับไป
เสียก็สิ้นเรื่อง! ท�าไมต้องมาพรากจูบแรกของฉันไปด้วย! คิดอะไรของเขา ต่อให้
จงใจท�าเพื่อให้ฉันเกลียดก็เถอะ แต่แบบนั้นมัน....)
มิเรย์นึกถึงตอนทั้งสองสบตากันท่ามกลางความมืด ต่างฝ่ายต่างเงียบกริบ
ดวงตาของริฮาร์ทที่จ้องเขม็งมาแลดูขมขื่นเป็นอย่างมาก เหมือนเขาก�าลังโกหกอยู่
เพราะฉะนั้นเขาอาจมีเหตุผลบางอย่างถึงแสดงพฤติกรรม ‘เลวร้าย’ เช่นนั้นก็เป็นได้....
แต่คิดไปคิดมา ไม่ว่าเหตุผลคืออะไร การกระท�าเช่นนั้นก็ดูไม่สมเหตุสมผลอยู่ดี
(ใช่แล้ว ไม่สมเหตุสมผลเอามากๆ! ถ้าอยากให้ฉันเกลียดก็ใช้วิธีอื่นสิ!
ท�าแบบนี้คิดว่าฉันจะเกลียดคุณได้หรือ สัมผัสที่ได้รับกลับท�าให้ฉันยิ่งนึกถึง.... เอ๊ะ....
เอ๊ะ)
แปร๊ด ใบหน้ามิเรย์เปลี่ยนเป็นสีแดงก�่า เธอเผลอนึกถึงตอนริมฝีปาก
ทั้งสองสัมผัสกัน หัวใจของเธอพลันเต้นระรัว มิเรย์ส่ายศีรษะขวับๆ พลางกรีดร้อง
“ย้ากกกก! ไม่ๆๆ สมองฉัน จงเลิกคิดเดี๋ยวนี้!!”
มิเรย์ร่ายมนตร์พลางกระแทกก้อนแป้ง ความสับสนนี้เกินขีดจ�ากัดที่เธอ
สามารถรับได้จนต้องมานวดแป้งท�าขนมปัง ทั้งๆ ที่เธอเคยสาบานด้วยเกียรติและ
ศักดิ์ศรีของช่างท�าขนมปังว่าจะไม่ท�ามันอีกแล้ว
“เจ้าหนูมิเชล เป็นอะไรหรือเปล่า....?”
มิเรย์คลุ้มคลั่งหนักจนหมดแรง พ่อครัวซึ่งคุ้นหน้าคุ้นตากันดีเห็นดังนั้น
16
