Page 17 - อ่านฟรี การขอแต่งงานของท่านเคานท์กำมะลอ 7
P. 17
Mimori SEIKE
“วางใจได้....ถึงเวลาต้องเก็บ ฉันจะเป็นคนจัดการเอง”
อิเซรุสพยักหน้าเงียบกริบ เมื่อแน่ใจว่าหัวหน้าของตนไม่ได้พูดด้วยอารมณ์
แน่ๆ เขาจึงหมุนส้นเท้ากลับ แต่แล้วผู้บัญชาการก็ส่งเสียงถามไล่หลังตามมา
“ว่าแต่ตอนนี้มิเชลอยู่ไหนหรือ ก�าลังนอนพักอยู่ที่ห้องใช่ไหม?”
“เปล่าครับ คือว่า....”
อิเซรุสอึกอัก หลังลังเลอยู่สักพักเขาก็ตัดสินใจรายงานหัวหน้าไปตาม
ความจริง
“อยู่ในห้องครัว.... ก�าลังคลุ้มคลั่งจนเปื้อนแป้งขาวโพลนทั้งตัวเลยครับ”
เธอชอบดูละครเวทีที่โรงละครตั้งแต่สมัยยังเด็ก
หากพูดไปต้องโดนหัวเราะเยาะหรือไม่ก็โดนล้อเป็นแน่ จึงไม่กล้าพูดให้
ใครฟังว่าความจริงแล้วเธอชอบละครรักโรแมนติกส�าหรับผู้หญิงมากที่สุด เวลา
ดูฉากหวานๆ เธอจะก�ามือชุ่มเหงื่อไว้แน่น พลางนึกฝันว่าเมื่อไรจะได้พบพาน
ช่วงเวลาเช่นนี้บ้าง
ทว่าพอวันนั้นมาถึงจริงๆ กลับแตกต่างจากที่วาดฝันไว้อย่างสิ้นเชิง....
“อ๊ากกกกก....!!”
หญิงสาวฝันสลายผู้หนึ่งก�าลังต่อสู้อยู่กับแป้งสาลีภายในมุมห้องครัวซึ่ง
ยุ่งชุลมุนกับการเตรียมอาหารเช้า ทุกครั้งที่เธอนวดแป้ง เสียงโครมครามจะ
ดังสะท้อนทั่วทั้งห้อง บรรดาพ่อครัวแม่ครัวต่างหันมามองเธอด้วยสายตากึ่งสงสัย
กึ่งหวาดระแวง แต่เธอไม่ได้อยู่ในอารมณ์ที่จะสนใจสิ่งรอบข้าง
(บังอาจ.... บังอาจมาท�าลายความฝันของฉัน.... อภัยให้ไม่ได้....!!)
ที่มิเรย์วางแผนไว้ในใจคือ สถานที่ต้องเป็นกลางทุ่งดอกไม้บานสะพรั่ง
หรือไม่ก็ริมทะเลซึ่งมีแสงอาทิตย์ยามตกดินสาดส่อง เธอวาดฝันไว้หมดแล้ว ทั้ง
ช่วงเวลา ฤดูกาล รวมถึงบทพูดในตอนนั้นด้วย.... แต่ความจริงกลับไม่มีอะไรเหมือน
ที่คิดไว้สักอย่าง
15
