Page 75 - อ่านฟรี โฉมงามปรมาจารย์เครื่องหอม
P. 75
หยำงกวงฉิงจื่อ 73
หยำงกวงฉิงจื่อ
“ฆ่าข้า? เจ้าไม่มีโอกาสนั้นหรอก! หนีซิน เจ้าคิดว่าเพราะเหตุใดข้าถึง
ลงมือกับเจ้าได้ง่ายดายปานนี้เล่า? คืนนี้ข้าก็จะส่งเจ้าไปสู่ปรโลกแล้ว ญาติผู้น้อง
อย่างข้าจะช่วยบอกให้เจ้าได้รู้ก่อนตายก็แล้วกัน”
ความปรารถนาก�าลังจะกลายเป็นจริงแล้ว หนีเซียงอินจึงใช้น�้าเสียง
สุขอุรา ค่อยๆ เอ่ยว่าเมื่อปีนั้นตอนสกุลหนีแบ่งสมบัติกัน บิดามารดาของนาง
ซึ่งก็คือบ้านรองสะสมความไม่พอใจเอาไว้เต็มอก ถึงแม้เรื่องราวจะผ่านมา
เนิ่นนานหลายปีแล้ว แต่ความคิดที่อยากจะฮุบสมบัติของบ้านใหญ่ไม่เคยหยุด
ลงเลยสักครั้ง กอปรกับหลังจากบุตรสาวคนเดียวอย่างนางเติบใหญ่ขึ้น เมื่อเริ่ม
เป็นสาวแรกแย้มก็มีใจให้กับพี่เขย ดังนั้นทุกคนในครอบครัวจึงรวมหัวกันวางแผน
ใช้ยาพิษวางยาหนีซินอย่างช้าๆ กระทั่งบ้านใหญ่เหลือเพียงต่งอวี้ป‰อซึ่งเป็นเขย
แต่งเข้าและลูกก�าพร้าอย่างหนีฟางเฟย ก็จะถึงเวลาที่นางปีนขึ้นเตียงพี่เขย
สิ่งที่ไร้ประโยชน์ที่สุดก็คือบัณ±ิต ต่งอวี้ป‰อไม่เคยเข้าไปมีส่วนร่วมใน
กิจการเครื่องหอมของสกุลหนีที่ด�าเนินมาอย่างยาวนานกว่าร้อยปีเลยแม้แต่น้อย
ทว่าตระกูลต้องการผู้สืบทอด นอกจากนั้นบุตรสาวเยาว์วัยยังต้องการมารดามา
ดูแล ร่วมกับข้าวสารกลายเป็นข้าวสุกแล้ว ทุกอย่างก็จะค่อยๆ ด�าเนินไป
โดยปริยาย นางจะมาแทนที่หนีซิน กลายเป็นนายหญิงของบ้านใหญ่สกุลหนี
“พรวด...”
เสียงอันใดกัน? หนีฟางเฟยมองไม่เห็น ทว่าในใจกลับยิ่งหวาดหวั่น
มือน้อยๆ ที่ก�าลังปิดปากอยู่ยิ่งปิดแน่นมากกว่าเดิม
“แค่นี้ก็กระอักเลือดเสียแล้ว? ชิ ยังพ่นมาโดนตัวข้าอีก” เสียงของ
หนีเซียงอินเต็มไปด้วยความรังเกียจเดียดฉันท์
ท่านแม่กระอักเลือด? ขณะที่หนีฟางเฟยก�าลังลนลานท�าอะไรไม่ถูกนั้น
หนีเซียงอินก็เอ่ยขึ้นอีกคราอย่างเยียบเย็น...
“ช่างเถอะ อย่างไรเสียเดี๋ยวเจ้าก็ตายแล้ว ข้าเองก็คร้านจะคิดเล็กคิดน้อย
กับเจ้า เจ้าไม่ต้องนึกเสียอกเสียใจไปหรอก วางใจไปสบายเถอะ จริงสิ นางเด็ก
เฟยเอŽอร์นั่นข้าก็จะป¯ิบัติกับนางอย่างดีเชียว ให้นางหายไปจากสายตาข้า
เหมือนกับเจ้าอย่างไรเล่า”
