Page 9 - อ่านฟรี ล่าหัวใจ

นภาล
นภาลัย ไผสีทองัย ไผสีทอง

คนขับของเขาทะยานขึ้นรถแลวสตารตรถออกอยางรวดเร็วตาม
คําสั่ง...เบนซึ่งเดินตามหลังรวงแกวไปหยุดอยูหนาหองนํ้าหมุนตัวกลับมา

อยางตกใจแตก็ทําอะไรไมไดเสียแลว

รถที่คํารณขึ้นนั่งแลนพนบริเวณนั้นไปแลว ในขณะที่รถเกงสีนํ้าเงิน
คันนั้นแลนตามไปอยางกระชั้นชิด
คนสนิทของคํารณหรี่ตาลง หนาเผือดสีเมื่อเห็นคนที่ถูกทิ้งเอาไว

ถนัด

หนึ่งในสามนั่นกําลังเดินยิ้มเขามาหาเขาอยางใจเย็น...ลูกนอง
อีกสองคนตามหลังมาดวยทาทางแบบเดียวกัน ทุกคนตางมีอาวุธอยูใน

มือทั้งสิ้น ยกเวนคนแรกซึ่งยังคงซุกมืออยูในอกเสื้อจนกระทั่งเขามาหยุด
ยืนประจันหนากับเบน...

“แยจังเบน...เราไมอยากไดตัวนายเลย...”
เบนมองรางสูงตระหงานเลยศีรษะเขาไปรวมฟุตจังงังอยูชั่วครู

“คุณมล...” เบนพึมพําดวยเสียงราวกระซิบ

กมลภพถอนใจยาว...กอนจะดึงมือออกมาพนอกเสื้อพรอมกับ
คนของเขาอีกสองคนที่จอปลายกระบอกปนเขากับขมับของเบน...และ

ลงมือคนไปทั่วรางเตี้ยๆ นั้น
มีดและปนของเบนถูกยึดไปจากตัวกอนที่จะถูกผลักเขาขางฝา

แลวมัดมือไขวหลังดวยเชือกพลาสติก ขณะนั้นเอง...ประตูหองนํ้าก็เปด
ออก เบนหันขวับอยางตกใจ

ปฏิกิริยานั้นทําให ‘คุณมล’ มองตามและตะลึงงันเมื่อเห็นคนที่
กาวออกมาถนัด...รวงแกวยิ้มหวานกับลุงเบนโดยไมทันไดมองใคร...

“ขอโทษนะจะลุง...แกวชาไปหนอย...”
หลอนหลีกเบนเพื่อจะเดินไปยังรถแลวก็ตองตกใจ

7