Page 11 - อ่านฟรี ล่าหัวใจ

นภาลัย ไผสีทองัย ไผสีทอง
นภาล

“ไมนาเชื่อเลยคุณมลวานายคํารณจะมีลูกสาวสวยขนาดนี้...”
“อยาแตะตองเธอนะ...”

เบนซึ่งนั่งอยูทางดานหนาหามออกมาเสียงเขม

“ปลอยเธอไปเถอะคุณมล...คุณแกวเธอไมรูเรื่องอะไรดวย เธอ
อยูแตในโรงเรียน ไมรูหรอกวาพอทําอะไรบาง”
“แลวพาออกมาที่นี่นะเรียนจบแลวหรือ...”

กมลภพถามเรื่อยๆ ขณะหลุบเปลือกตามองคนในออมแขน...

“จบแลว...กรุณาเถอะคุณมล...ปลอยเธอไปเถอะ”
นํ้าเสียงของเบนเจือวิงวอนอยางที่ไมมีใครเคยไดยิน

ทุกคนรูจักคํารณ...และทุกคนก็รูจักเบน คํารณกะลอนปลิ้นปลอน
ขนาดไหน...ทุกคนรูพอกับที่รูนิสัยเบนเชนเดียวกัน...เบนผูเครงขรึมไมยอม

กมหัวใหใคร
แมเขาจะตัวเล็ก...แตทุกคนก็รูวาเบนนั้นเล็กพริกขี้หนู คนที่

ปรามาสเขา...ถูกสั่งสอนมาหลายคนแลว...

แตเบนก็ยังใหเกียรติคุณมล และเชื่อวาเขาคือผูที่จะชี้ชะตา
รวงแกวได...แม ‘กมลภพ’ จะไมใช ‘นาย’ แตนายก็เกรงใจอยูมาก...จน

ทุกคนที่รวมงานตางรูโดยทั่วถึงกัน
คุณมลสั่งอยางไหน...นายมักจะไมขัด เชนเดียวกับที่นายวา

ยังไง คุณมลก็มักจะทําจนสําเร็จเรียบรอยไปดวยดีเสมอ...
เรียกไดวาคุณมลตองพึ่งนาย และนายก็ตองพึ่งคุณมล

คํารณและเบนคือผูที่ผานเขามารวมงานดวย...และฉกฉวยเอา
สิ่งที่เปนผลประโยชนไป...ดังนั้น...นายจึงใหคุณมลตามเอากลับมาทั้งคน

และของ อันหมายถึงเงินมูลคานับลานๆ
ชายหนุมปรายตามองลูกนองที่เลื่อนมือขึ้นไปแตะปลีนองขาว

9