Page 8 - อ่านฟรี ล่าหัวใจ
P. 8
ลาหัวใจ
ไมมีใครสนใจจะสั่งใหหยุดรถ...หรือลงไปเดินยืดแขงยืดขาหรือแมแตพัก
รับประทานอาหาร
กลองอาหารสําเร็จรูปเล็กๆ ถูกสงมาถึงมือรวงแกว...แลวตามมา
ดวยแกวนํ้า ทุกคนไดเหมือนกันหมด...ยกเวนคนขับซึ่งตองขับรถไปและ
รับประทานอาหารไปพรอมกัน...
การเดินทางครั้งแรกในชีวิตของรวงแกวเปนไปอยางยาวนานจน
นาเบื่อ...จากชวงเย็น...ผานเขาเวลาคํ่าของราตรีกาล จนในที่สุดก็ผาน
เขามาทิวาของวันใหมอีกครั้ง
รวงแกวรูสึกเมื่อยขบไปทั้งตัว และเริ่มรูสึกออนเพลียอยางบอก
ไมถูก ทั้งๆ ที่ไมไดทําอะไรเลย...เพียงแตนั่งหลับๆ ตื่นๆ มาตลอดเทานั้น...
และแลว...ก็ถึงเวลาที่ทุกคนตองหยุดพัก คนขับเบนหัวรถเขาไป
ยังปมที่ใกลที่สุดเพื่อเติมนํ้ามันรถ
รวงแกวรูสึกอยากจะเขาหองนํ้าลางหนา...และทําธุระสวนตัวเปน
กําลัง...
“พอคะ...แกวไปหองนํ้านะคะ...”
หลอนบอกบิดาพลางกาวลงมาจากรถ...คํารณหันไปมองเบนแลว
พยักหนาใหตามไปเปนเพื่อน
เรื่องนี้รวงแกวไมแปลกใจ เพราะไมวาจะเปนพอหรือลุงเบนก็
ตางเปนบุคคลปลอดภัยสําหรับหลอนทั้งคู
ขณะที่รวงแกวเดินเขาหองนํ้า...พนักงานปมเติมนํ้ามันเสร็จ
รถเกงขนาดใหญสีนํ้าเงินเขมก็เลี้ยวพรวดเขามาดวยความเร็วและเหยียบ
เบรกดังสนั่น คํารณซึ่งกําลังยืนพิงประตูรถดานที่นั่งมาหันขวับไปเบิกตา
กวางอยางตกใจ...และหมุนตัวเขารถอยางรวดเร็ว
“ไป...เร็วที่สุด...”
6