Page 15 - อ่านฟรี Rozenkreuz โรเซนครอยส์ ตอน อองช์ นครหลวงอันเป็นนิรันดร์ 12 (เล่มจบ)
P. 15
ภาค อองช์ นครหลวงอันเป็นนิรันดร์
จนกระทั่งเสียงปืนที่เจ้าอาร์มองนั่นเตรียมไว้ดังกึกก้อง
“ความผิดพลาดของข้าท�าให้ท่านปิ๊กนี่พลอยเป็นอย่างนั้นไปด้วย....”
ปิ๊กนี่เข้าก�าบังกระสุนปืนเพื่อปกป้องพวกเขา แม้ไม่ถึงแก่ชีวิต แต่อาการ
ของเขาในตอนนี้ใช่ว่าจะประมาทได้ ได้ยินว่าซูซานน่าที่หลบหนีจากอองช์มาพร้อม
เรอเน่คอยเฝ้าดูแลไม่ยอมห่าง
“ฟาน! ไม่มีใครโทษว่าเป็นความผิดของเจ้าถึงขนาดนั้นเลยนะ!”
“ข้ารู้! นั่นอาจเป็นเพียงอุปัทวเหตุที่เกิดจากความบังเอิญมากมายทับซ้อน
กันจึงไม่มีใครคาดการณ์ได้ แต่....ข้าอดคิดไม่ได้ อย่างน้อย....หากข้าสังเกตเห็น
เจ้าจิ้งจอกอัลเบียนนั่นให้เร็วเท่าท่านปิ๊กนี่ ข้าอาจรับบังเหียนมาควบคุมได้ดีกว่านั้น
สักเล็กน้อยก็ได้ ถ้าอย่างนั้นเกวียนก็คงจะไม่โยกคลอนจนเจ้าหญิงกระเด็น
ออกไป....ข้าเอาแต่คิดเรื่องที่คิดป่านนี้ไปก็เปล่าประโยชน์ ซ�้าแล้วซ�้าเล่า....”
“ฟาน....”
ซาลาแวนต์จ้องหน้าฟานที่ข�าเฝื่อนคล้ายจะเยาะหยันตัวเอง
“พูดอะไรของเจ้า! เซื่องซึมยกใหญ่แบบนั้นไม่สมเป็นเจ้าเอาซะเลย! ฟาน!”
ชายหนุ่มโพล่งเสียงดังคล้ายกับก�าลังโกรธพลางตบหลังอีกฝ่ายสองป้าบ
“ถึงตัวเองจะผิดก็ยังใช้ลิ้นช่างเจรจานั่นกลบเกลื่อน แบบนั้นถึงจะสมเป็น
เจ้ามากกว่า เซอร์ฟาน เลอ เดอ ดิวตี้แห่งเอเบลไฮต์ผู้มีลิ้นแปดแฉกมัวแต่เซื่องซึม
เพราะพลาดท่าแค่หนสองหน น่าเวทนาชะมัด”
“ซาล่า....เจ้านี่นะ”
ฟานที่โดนตบหลังเต็มแรงนิ่วหน้า แต่แล้วก็ผุดยิ้มเหี้ยมหาญ
“มัวแต่บ่นเรื่องที่ผ่านไปแล้วก็ช่วยไม่ได้จริงๆ นั่นแหละ ที่ส�าคัญกว่านั้น
ต้องคิดว่าจะพาเจ้าหญิงกลับมายังไงต่างหาก”
“อา ใช่แล้ว ฟาน! คิดอย่างนั้นสิถึงจะสมเป็นเจ้า!”
แม้วิธีปลอบใจจะไม่ได้เรื่อง แต่ฟานก็ดีใจกับความรู้สึกของสหาย หลาย
วันมานี้เขาเอาแต่เซื่องซึม ซาลาแวนต์คงทนดูเฉยๆ ไม่ได้
13
