Page 40 - อ่านฟรี เพทุบายบันดาลรัก
P. 40
38 เพทุบายบันดาลรัก
ที่ใหญ่ที่สุดในแคว้นไป๋เจ๋อของพวกเรา เอาไว้พนันตีไก่ กัดสุนัข แข่งม้า กัดจิ้งหรีด
โดยเฉพาะ ขอแค่เป็นสัตว์หรือแมลงที่สามารถน�ามาเล่นพนันได้ หอหยวนเป่า
ล้วนเปิดพนันทั้งสิ้น ทั้งยังจัดหาสถานที่ให้อีกด้วย”
“ที่แท้ก็เป็นสนามพนันนี่เอง มิน่าถึงไม่เห็นสตรีเดินเข้าออกเลย” ฉู่หลิง
เข้าใจได้ในที่สุด
“สตรีก็มีเช่นกัน ทว่าระยะนี้สตรีที่มาสนามพนันค่อนข้างน้อย”
“เพราะเหตุใดหรือ?”
“เพราะว่าจิ้นชินอ๋องซื่อจื่อกลับมาเมืองหลวงแล้ว เขามิชอบให้มีสตรี
ผ่านไปผ่านมาข้างกาย ถ้าหากเขาเห็นว่ามีสตรีอยู่ที่สนามพนันก็จะถูกเขาไล่
ตะเพิดออกไปจนหมด”
“นี่มันซื่อจื่อประสาอะไรกัน ท�าไมถึงท�าตัวอันธพาลเช่นนี้” เธอบ่นกระปอด
กระแปด
“เจ้าไม่รู้หรือแม่นาง?” ชายชราผู้นั้นมองซ้ายมองขวาเล็กน้อย จากนั้น
เอามือป้องปากแล้วเอ่ยกระซิบกระซาบ “จิ้นชินอ๋องซื่อจื่อก็คืออันธพาลอันดับหนึ่ง
แห่งเมืองหลวง!”
อันธพาลอันดับหนึ่งแห่งเมืองหลวง... สมญานามนี้ช่างคุ้นหูเหลือเกิน
ฉู่หลิงค่อยๆ หวนนึกกลับไปอย่างช้าๆ ทันใดนั้นมุมปากก็กระตุกอย่างรุนแรง
น่าตายนัก จอมอันธพาลอันดับหนึ่งแห่งเมืองหลวงก็คือคู่หมั้นของเจ้าของร่างเดิม
ไม่ใช่หรือ!
“เป็นเขาเองหรือนี่...”
“ก็เขานั่นแหละ แนวหน้ารบชนะแล้ว ซื่อจื่อจึงกลับเมืองหลวงมาก่อน
พอเขากลับมาปุ๊บเมืองหลวงของเราก็คึกคักปั๊บ...” ชายชราสอดส่องซ้ายขวา
อีกครา เขาชี้นิ้วไปยังบริเวณเยื้องๆ ด้านหน้า เอ่ยก�าชับด้วยสีหน้าหวาดผวา
ราวกับเห็นปีศาจโฉดชั่วก็มิปาน “แม่นาง เจ้าอย่าเตร็ดเตร่อยู่แถวนี้นานไปนัก ข้า
ขอตัวกลับก่อน ถ้าหากองครักษ์ของซื่อจื่อเห็นหรือได้ยินว่าข้าแอบนินทาซื่อจื่อ
ลับหลัง ต่อให้ข้าไม่ตายก็คงเหลือเพียงครึ่งชีวิต”
“ท่านลุง ขอบคุณท่านมากที่บอกข้า ท่านไปเถิด”
