Page 31 - อ่านฟรี หลงเล่ห์เสน่ห์คุณชาย
P. 31
อ้ายถง 29
ต่งจื้อเหยี่ยนอดมองนางด้วยหางตาอีกครั้งไม่ได้ “ข้ารักษาผู้ป่วยมา
สามสี่สิบปีแล้ว จะแยกแยะชาวเป่ยฉีและชาวต้าเหลียงไม่ออกเชียวหรือ แต่ว่า
เจ้าแยกแยะออกได้อย่างไร”
“เบ้าตาของชาวเป่ยฉีค่อนข้างลึก ผิวก็ขาวกว่า ประกอบกับรูปร่าง ดูก็รู้
ทันทีว่าเป็นชาวเป่ยฉี”
“ถูกต้อง แต่ว่าเจ้ารู้วัตถุประสงค์ในการมาของพวกเขาหรือไม่”
“ข้าไม่ใช่เทวดา จะรู้ได้อย่างไรว่าพวกเขามาท�าไม”
“ยารักษาสารพัดโรค”
เหยียนหมิงหลานแววตาครุ่นคิด ถึงแม้ยารักษาสารพัดโรคจะมีสรรพคุณ
มากมาย แต่ต้นก�าเนิดมันท�ามาเพื่อใช้ในสงคราม สองสามปีก่อนนางเห็นชาว
เป่ยฉีมักก่อความไม่สงบอยู่เสมอจึงรู้สึกว่าสงครามทางภาคเหนือเกิดขึ้นบ่อย
มาก และในสนามรบนั้นมักมีโรคห่าและโรคไข้จับสั่นเป็นต้นเกิดขึ้นง่าย ดังนั้นจึง
ปรุงยารักษาสารพัดโรคขึ้นจากความทรงจ�าของนาง ถ้าหากไม่ใช่เพื่อท�าสงคราม
เป่ยฉีคงไม่นึกถึงยารักษาสารพัดโรค
“สิ่งที่พวกเขาต้องการไม่ใช่แค่ยารักษาสารพัดโรค แต่เป็นต�ารับยา” หาก
มีคนคิดซื้อยารักษาสารพัดโรค ไม่ว่ามากน้อยเท่าไรก็ขายให้พวกเขาได้ ท�าไม
ท่านปู่ถึงมีท่าทางกังวลใจเช่นนี้?
ต่งจื้อเหยี่ยนอดทอดถอนใจไม่ได้ ปฏิกิริยาของสาวน้อยคนนี้มักจะท�าให้
เขาแปลกใจเสมอ เสียดายที่ความสนใจของนางไม่ได้อยู่ที่การรักษาผู้ป่วย มิเช่นนั้น
เขาคงไม่ต้องกังวลว่าจะไม่มีผู้สืบทอด
“ข้าเคยบอกแล้ว ว่าอาจจะเกิดเรื่องยุ่งยากขึ้นได้”
“ไม่ยุ่งยาก ท่านปู่ลืมไปแล้วหรือ ต�ารับยานี้ท่านปู่ซื้อมาจากหมอตกยาก
ท่านหนึ่งที่เจียงหนาน ตอนนั้นสัญญากันว่าเหยินเหอถังมีสิทธิ์ขายในเจียงเป่ย
เท่านั้น เสียดายที่เหยินเหอถังมีความสามารถไม่พอเลยขายได้แค่ในโยวโจว
เยียนโจว และหลานโจว เพราะฉะนั้นท่านปู่สามารถขายต�ารับยาให้พวกเขาได้
ขอแค่ไม่อยู่ในเขตของพวกเรา แล้วก็ขายต�ารับยาให้เขาแค่ห้าร้อยต�าลึงก็พอแล้ว”
ชะงักไปนิดหนึ่งต่งจื้อเหยี่ยนก็นึกขึ้นได้ ถึงแม้สาวน้อยคนนี้จะทุ่มเทกับ
