Page 30 - อ่านฟรี หลงเล่ห์เสน่ห์คุณชาย
P. 30
28 หลงเล่ห์เสน่ห์คุณชาย
การท�าแผ่นเกี๊ยวด้วยมือนั้นยุ่งยากมาก โดยเฉพาะการท�าให้บางและ
ไม่แตกง่ายต้องใช้ฝีมือมากๆ แต่งานพื้นฐานเช่นนี้ส�าหรับเหยียนหมิงหลาน...ที่
ฝึกงานกับแม่ซึ่งเป็นเจ้าของร้านบะหมี่ในภพก่อนมาเป็นเวลาหลายปีก็ไม่ยากนัก
เมื่อท�าแผ่นเกี๊ยวเสร็จ ต่อไปก็ปรุงรสไส้เกี๊ยว เหยียนหมิงหลานเลือกท�าเกี๊ยว
สามอย่างที่เป็นอาหารพิเศษของหูหนาน วัตถุดิบที่ท�าไส้ประกอบด้วยเนื้อหมู
เนื้อปลา และกุ้ง สองอย่างแรกสับละเอียด อย่างหลังหั่นครึ่ง จากนั้นใส่รวมกับ
ไข่ไก่ เหล้า เกลือ น�้าแกง คนให้เข้ากันจนเป็นก้อน ส่วนน�้าแกงเกี๊ยวนั้นตุ๋นด้วย
แม่ไก่ ใส่กระเทียมสับ จากนั้นน�าเกี๊ยวที่ต้มสุกแล้วเทลงไป
“อาจารย์รู้สึกรสชาติเป็นอย่างไรบ้าง” เหยียนหมิงหลานมองต่งจื้อเหยี่ยน
ด้วยรอยยิ้ม ในใจกลับต่อว่าอย่างหนัก แค่กินเกี๊ยวจะต้องท�าเหมือนเข้าสู่สนามรบ
ขนาดนี้ด้วยหรือ ท่านปู่ต้องเจตนาท�าให้บรรยากาศตึงเครียด ท�าให้นางหวั่นใจ
ต่งจื้อเหยี่ยนมองนางด้วยหางตา กล่าวย�้าว่า “เจ้าไม่ใช่ศิษย์ของข้า”
ท�าไมอายุตั้งครึ่งร้อยแล้วยังช่างคิดเล็กคิดน้อยเช่นนี้? เหยียนหมิงหลาน
อดทนกับการมองด้วยหางตา พูดอย่างโอนอ่อนผ่อนตามว่า “ข้ารู้แล้ว ท่านปู่
รสชาติเป็นอย่างไรบ้าง”
ครู่หนึ่งต่งจื้อเหยี่ยนฝืนใจพยักหน้า “ก็ไม่เลว”
เหยียนหมิงหลานเบ้ปาก “เพิงว่างนั่นให้ข้าเช่าได้แล้วใช่หรือไม่”
“หากให้เจ้าเช่า ต่อไปถ้าต้องแจกจ่ายยาให้ผู้ประสบภัยจะท�าอย่างไร”
เขาสร้างเพิงบนที่ว่างข้างโรงหมอก็เพื่อใช้เป็นที่แจกจ่ายยาให้ผู้ประสบภัย
“หากต้องแจกจ่ายยาให้ผู้ประสบภัย เด็กๆ จากบ้านหลังใหญ่งดขายของ
ก็หมดปัญหาแล้วไม่ใช่หรือ”
ต่งจื้อเหยี่ยนพยักหน้าไม่กลั่นแกล้งนางอีก หันมาพูดว่า “ยังจ�าชาวเป่ยฉี
สองคนเมื่อวานนี้ได้หรือไม่”
“มีแค่คนเดียวไม่ใช่หรือ” ในจ�านวนนั้นมีคนหนึ่งเป็นชาวเป่ยฉีแน่นอน
ส่วนชายอีกคนที่ดูภูมิฐานกว่า นางรู้สึกว่าเขาคล้ายชาวต้าเหลียงมากกว่า
“ชาวเป่ยฉีไม่มีวันช่วยชีวิตชาวต้าเหลียง”
“ท่านปู่รู้ได้อย่างไรว่าพวกเขาเป็นชาวเป่ยฉี”
