Page 20 - อ่านฟรี หลงเล่ห์เสน่ห์คุณชาย
P. 20
18 หลงเล่ห์เสน่ห์คุณชาย
ราชส�านักจัดการกับปัญหาผู้ลี้ภัยได้รวดเร็วเป็นพิเศษ โดยเริ่มจากเจรจาร่วมมือ
กับวัดวาอารามที่มีที่ดินจ�านวนมาก ให้ผู้ลี้ภัยท�าการหักร้างถางพงให้กับทางวัด
ส่วนทางวัดก็ให้ค่าจ้างผู้ลี้ภัยไปเลี้ยงครอบครัว เมื่อเป็นเช่นนี้ผู้ลี้ภัยไม่เพียง
ไม่เป็นภัยคุกคาม แต่กลับกลายเป็นก�าลังการผลิตส่วนหนึ่ง
สาวน้อยนี่รู้มาก แต่คนเป็น ‘พี่ชาย’ จะยอมรับว่าตัวเองสู้ ‘น้องสาว’ ไม่ได้
ได้อย่างไร จึงท�าได้เพียงพูดอย่างดื้อรั้นว่า “ท่านพ่อไม่ให้พวกเราออกจากบ้าน
เพราะผู้ลี้ภัยอย่างนั้นหรือ”
“ไม่เช่นนั้นท�าไมท่านพ่อจึงไม่ให้พวกเราออกจากบ้านเล่า” เหยียนหมิงหลาน
ถามกลับอย่างมีเหตุมีผล
เหยียนหมิงชิงนิ่งงัน ไม่รู้จะโต้แย้งอย่างไรดี
“วันนี้ข้าไม่ได้ออกมาเที่ยวเล่น เจ้าอย่าบ่นไปเลย เดี๋ยวคนได้ยินจะนึกว่า
เจ้าเป็นแม่ของข้า” เหยียนหมิงหลานอดยื่นมือไปตบหลังเขาเบาๆ ไม่ได้ คน
โบราณนี่โตเกินวัยจริงๆ อายุแค่สิบห้าปีกลับเป็นผู้ใหญ่มากกว่าคนจบมหาวิทยาลัย
ในปัจจุบันเสียอีก
จวี๋เซียงเห็นแล้วอดหัวเราะออกมาเบาๆ ไม่ได้ นางมักจะคิดว่านิสัยของ
คุณหนูกับคุณชายนั้นสลับเพศกัน เมื่อเปรียบเทียบกับคุณชายแล้วคุณหนูเหมือน
ผู้ชาย เป็นคนเรียบง่ายไม่มีพิธีรีตอง ส่วนคุณชายเป็นคนเรียบร้อยและรักษา
ขนบธรรมเนียม ดีที่รูปร่างทั้งสองคนตรงตามเพศ คุณหนูรูปร่างอรชร คุณชาย
รูปร่างสูงใหญ่แข็งแรง
เหยียนหมิงชิงหันมาถลึงตาใส่จวี๋เซียง บุ้ยปากพูดว่า “หากไม่รู้มาก่อน
ว่าวันนี้เป็นวันที่เจ้าจะต้องไปรักษาคนที่บ้านหลังใหญ่ ข้าไม่มีวันยอมให้เจ้าออก
จากบ้านแน่นอน”
ความจริงแล้วบ้านหลังใหญ่ก็คือหมู่บ้านขนาดย่อมแห่งหนึ่ง อาจกล่าว
ได้ว่าที่นี่คือชุมชนของชาวบ้านที่ยากจนที่สุดของเซิ่งอัน ในทุกๆ วันทุกคนจะ
เข้าไปหางานท�าในเมือง ปล่อยให้คนแก่และเด็กเฝ้าบ้านที่ผุพังทรุดโทรม แม้ทุกคน
ในหมู่บ้านจะยากจนไปหน่อย แต่ทุกคนก็เหมือนคนในครอบครัวคอยประคับ
ประคองกัน อาจเป็นเพราะเหตุนี้จึงตั้งชื่อหมู่บ้านว่า ‘บ้านหลังใหญ่’
