Page 23 - อ่านฟรี หลงเล่ห์เสน่ห์คุณชาย
P. 23
อ้ายถง 21
นัก แต่นางก็พูดได้เพียงว่า “ไม่แน่ว่าระยะนี้อาจจะมีสัตว์ป่าปรากฏตัว นายพราน
จึงวางกับดักไว้ที่นั่น ต่อไปพวกเจ้าอย่าไปที่นั่นอีกนะ”
“พี่เหยียนวางใจเถิด ต่อไปพวกเราจะระวังตัวให้มากกว่านี้ขอรับ”
“ต่อไปพวกเจ้ายังจะไปอีกหรือ”
“ตอนนี้พวกเรามีความเป็นอยู่ดีขึ้นแล้ว”
“แต่ว่าหากพบกับสัตว์ป่า แม้แต่ชีวิตพวกเจ้าก็จะรักษาไว้ไม่ได้นะ”
“พวกเราไม่กลัวสัตว์ป่า” เฉินซานดึงตัวว่านต้าที่ยืนเงียบอยู่ข้างๆ เข้ามา
แล้วยืดอกพูดด้วยความห้าวหาญว่า “พวกเราเคยสู้กับเสือมาด้วยกันแล้ว”
“แค่ลูกเสือ” เฉินหว่านพูดเสริม
“ลูกเสือก็เป็นเสือเหมือนกันนะ” เฉินซานและว่านต้ามีความเห็นตรงกัน
“แล้วถ้าเป็นหมีล่ะ”
ทั้งสองมีท่าทีตื่นกลัวอย่างเห็นได้ชัด หน้าเปลี่ยนสี แต่เพียงไม่นานก็มี
ท่าทีสงบลง ตอบพร้อมกันว่า “ที่นั่นไม่มีหมีหรอก”
“ก็ไม่แน่นะ พวกเจ้ารับประกันได้หรือว่าหมีในป่าลึกจะไม่มีวันวิ่งหลงทาง
ไปที่นั่น”
ทั้งสองนิ่งงันไปพร้อมกัน ดูเหมือนมีเหตุผล แต่ก็รู้สึกมีอะไรแปลกๆ
“สรุปว่าชีวิตเป็นสิ่งส�าคัญที่สุด รู้หรือไม่”
ทั้งสองสบตาเหมือนรู้กัน พยักหน้าเหมือนก�าลังท�าสิ่งที่เหนือบ่ากว่าแรง
เหยียนหมิงหลานดูออกว่าพวกเขารับปากอย่างขอไปที แต่นางก็ไม่
สามารถบอกพวกเขาได้ว่าสิ่งที่นางกังวลไม่ใช่เสือและไม่ใช่หมี แต่เป็นคนซึ่ง
น่ากลัวกว่า ใช่แล้ว นางสงสัยว่ามีคนเจตนาวางกับดักเพื่อกันคนที่ไม่เกี่ยวข้อง
ขึ้นเขา และเป็นไปได้ว่าคนที่วางกับดักก็คือผู้ลี้ภัยที่มาช่วยวัดหวายเอินหักร้าง
ถางพง...ไม่สิ ต้องพูดว่าผู้ลี้ภัยที่ไม่ปกติ ดังนั้นหากเด็กพวกนี้ยังคงขึ้นไปเก็บ
สมุนไพรบนเขาหวายเซียง คราวหน้าเกรงว่าจะไม่ใช่แค่ได้รับบาดเจ็บ แต่อาจถึง
ขั้นเสียชีวิต
“พวกเจ้าให้เวลาข้าหนึ่งเดือน ข้าจะหาทางเลี้ยงชีพให้พวกเจ้าใหม่ ตกลง
หรือไม่”
