Page 15 - อ่านฟรี หลงเล่ห์เสน่ห์คุณชาย
P. 15

อ้ายถง  13


           หน้าของพวกเรา ท�าไมจึงไม่ปล่อยพวกนางไป” เป็นครั้งแรกที่ฉินอวี้ไป๋รู้สึกสนใจ
           ใครคนหนึ่ง
                  เซียวเหอคิดไม่ถึงว่าการพูดคุยสัพเพเหระนั้นความจริงแล้วมีความหมาย

           ลึกซึ้ง แต่มันกลับท�าให้เขากังวลใจ “พรุ่งนี้แม่นางคนนั้นจะกลับมาหรือไม่ขอรับ”
           นางบอกว่าจะมาแต่กลับหลบหนีเขาไป นางจะมาหรือไม่มากันแน่?
                  “ข้าก็อยากรู้เหมือนกัน”
                  “ถ้าหากนางไม่มาเล่าขอรับ”

                  “ไม่เป็นไร พรุ่งนี้เช้าก็รู้แล้ว” เขามีลางสังหรณ์บางอย่างว่านางจะต้องมา
           มิเช่นนั้นคงไม่ยืนยันผ่านมาทางเซียวเหออีกครั้ง







                  เช้าวันต่อมา ฟ้ายังไม่สางเหยียนหมิงหลานก็สะพายล่วมยาออกจาก

           บ้าน ครวญเพลงไปตลอดทาง ท�าให้คนที่พบเห็นต่างคิดว่านางออกไปเดินชมนก
           ชมไม้
                  นางเจตนาเดินอ้อมและยังเลี้ยวไปทางหลังบ้าน แต่ขณะที่ก�าลังจะยกมือ

           ขึ้นเคาะประตู ประตูก็เปิดออก
                  “อรุณสวัสดิ์” เหยียนหมิงหลานทักทายอย่างกระตือรือร้น คล้ายกับคน
           คุ้นเคยกันดี ถึงแม้เซียวเหอจะปิดหน้า แต่นางมองปราดเดียวก็จ�าได้ เขาคือ
           องครักษ์ที่ยืนประกบอยู่ด้านหลังเจ้านายเมื่อคืนนี้ และก็เป็นคนที่ ‘คุ้มกัน’ นาง

           กลับบ้านเมื่อคืนนี้ นางเป็นหมอจึงเชี่ยวชาญเรื่องหน้าตาและรูปร่างลักษณะของ
           คนเป็นพิเศษ แต่ว่าสิ่งที่นางเชี่ยวชาญที่สุดคือเรื่องกลิ่น สามารถแยกแยะกลิ่น

           ของคนได้จากร่างกายของเขา เมื่อคืนเขาสะกดรอยตามพวกนางตลอดทาง ท�าให้
           นางได้กลิ่นกายของเขา นางจึงจ�าเขาได้
                  เซียวเหอตะลึงอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะคารวะแล้วพูดว่า “แม่นางเชิญตามข้ามา”
                  เหยียนหมิงหลานเดินตามเซียวเหอมาถึงห้องที่อยู่ใกล้ที่สุด นางท�าแผล

           ให้เซียวฉีเสร็จในเวลาอันรวดเร็ว ส่วนใหญ่เป็นแผลถลอก มีแผลจากคมมีดอยู่
   10   11   12   13   14   15   16   17   18   19   20