Page 37 - อ่านฟรี กลเม็ดเผด็จศึกนายท่าน

เชียนสวิน
เชียนสวิน 35

เธอแน่ใจได้ว่าสิทธิมนุษยชนส�าหรับที่นี่แล้วเป็นเพียงผายลมเท่านั้น ไม่อย่างนั้น
การใช้แรงงานเด็กถือว่าเป็นเรื่องผิดกฎหมายนะ
เสียวหมี่ช่างพูดช่างจา นางบอกว่า พี่เฉียนเฉี่ยนจะพักผ่อนอีกสักหลาย

วันก็ได้ พี่เสวี่ยฉิงพี่อวี่ฉิงไม่กล้าว่าอะไรหรอก
เสียวหมี่บอกว่า ต่อไปพี่เฉียนเฉี่ยนจะไปท�างานรับใช้ส่วนไหน แม่นมโจว
จะเป็นคนจัดแจงให้เอง ไม่ต้องกังวลไป แม่นมโจวเป็นคนดียิ่ง
เสียวหมี่บอกว่า ถึงนายท่านจะดูเข้มงวด แต่ก็ไม่ค่อยบังคับกะเกณฑ์

อะไรมากนัก พี่เฉียนเฉี่ยนวางใจรักษาตัวได้อย่างเต็มที่
เสียวหมี่พูดเจื้อยแจ้วอยู่ข้างหูไม่หยุด ค�าศัพท์ที่ใช้มีไม่มาก วนไปวนมา
อยู่แค่ไม่กี่ประโยค ทุกประโยคล้วนเป็นค�าพูดปลอบขวัญ

แต่ว่า...ปลอบขวัญงั้นเหรอ?
คุณหนูจวนอัครมหาเสนาบดีอย่างเธอตกอับจนกลายมาเป็นบ่าวรับใช้
ต�่าต้อย เงินที่แม่เจ้าของร่างเดิมให้มาก็เปลี่ยนจากทรัพย์สินส่วนตัวกลายเป็นเงิน

หลวงไปซะแล้ว ต่อให้พูดปลอบขวัญมากมายแค่ไหนก็ปลอบประโลมหัวใจที่
บอบช�้าของเธอไม่ได้
“ท่านหมอบอกว่าพอพี่เฉียนเฉี่ยนดื่มยาเทียบนี้หมดก็ไม่ต้องกินยาอีก

แล้ว” นางเอ่ยด้วยความพึงพอใจ
เฉียนเฉี่ยนรับถ้วยยามา จากนั้นเงยหน้าดื่มจนหมดถ้วย ไม่ใช่เพราะ
เธอกลัวตาย แต่เพราะกลัวค�าพูดเจื้อยแจ้วจอแจของเสียวหมี่ต่างหาก วิทยายุทธ์
ของนางเมื่อเทียบกับพวกปาๆ ตามตลาดสดแล้วถือว่าชนะได้อย่างหวุดหวิด!

“พี่เฉียนเฉี่ยนไม่กินข้าวอีกแล้วหรือ” เสียวหมี่มองดูกับข้าวที่เย็นชืด
บนโตะ จากนั้นก็บู้ปาก

พอดื่มยาเข้าไป ท้องก็ร้องเสียงดังโครกคราก เธอหิวสิ แต่ว่าสิ่งที่อยู่
บนโตะนี่เรียกว่าอาหารแน่เหรอ? ไม่สิ เรียกให้ถูกคืออาหารหมูมากกว่า
ตอนที่เพิ่งย้อนเวลามาช่วงแรกๆ เธอรู้สึกทุกข์ทรมานกับอาหารสามมื้อ
มาก ถ้าหากยอมจ่ายเงินก็ยังพอมีอาหารดีๆ ให้กินได้บ้าง ไม่ว่าอย่างไรเมืองหลวง

ก็เป็นสถานที่ที่เจริญคึกคักที่สุดในแคว้นต้าเยียน อย่างไรก็มีร้านอาหารที่ไม่เลว