Page 32 - อ่านฟรี กลเม็ดเผด็จศึกนายท่าน
P. 32

กลเม็ดเผด็จศึกนำยทำน็ดเผด็จศึกนำยทำน
          30 กลเม

          ค้นพบว่าชายตรงหน้าองอาจน่าย�าเกรงมาก
                “เจรจา? ขอโทษที ข้าไม่รู้จักค�านั้น ข้ารู้จักแต่ค�าว่า ‘ค�าสั่ง’ เท่านั้น”
                เจรจาไม่ได้? ก็ได้ ถ้าอย่างนั้นใช้ค�าว่าต่อรองก็แล้วกัน!

                ในเมื่อเป็นการต่อรอง ก็ต้องงัดหมากที่อีกฝายสนใจออกมา เฉียนเฉี่ยน
          มองส�ารวจการแต่งเนื้อแต่งตัวของเขา เสื้อผ้าอาภรณ์เนื้อหยาบ แตกต่างจาก
          ชุดหรูสะดุดตาของเยียนลี่จวินราวฟากับเหว พูดอีกอย่างก็คือ ถึงแม้เขาจะเป็น
          ขุนนาง แต่ก็คงจะเป็นแค่ขุนนางตอกตอยขั้นเล็กๆ

                แม้ว่าเธอจะไม่ได้เก่งด้านประวัติศาสตร์ แต่เธอก็รู้ว่าเงินเดือนของขุนนาง
          ขั้นเจ็ดขั้นแปดเพียงพอแค่ให้ประทังชีวิตไปวันๆ เท่านั้น เพราะฉะนั้น...
                “อันดับแรกขอย�้าก่อนว่าข้าไม่ได้ติดสินบน ข้าแค่มีความปรารถนาอย่าง

          แรงกล้าที่จะเป็นสุจริตชน ถ้าหากท่านยอมรับเงินนี้ไว้ ประการแรกสามารถช่วย
          ให้ชีวิตความเป็นอยู่ของท่านดีขึ้นได้ ประการที่สองท่านสามารถช่วยเหลือสตรี
          บอบบางผู้น่าสงสารเวทนาได้ เรื่องที่ได้ประโยชน์กันสองฝายทั้งต่อท่านต่อข้าและ

          ต่อทุกคนเช่นนี้ ในฐานะขุนนางชั้นดีผู้หนึ่ง ไม่เพียงแต่ไม่ควรห้ามปราม ซ�้ายัง
          ควรยินดีที่จะช่วยเหลือให้ส�าเร็จสมปรารถนา ท่านว่าถูกต้องหรือไม่”
                น่าสงสารเวทนา? สตรีบอบบาง? เขามองประเมินเธอตั้งแต่หัวจรดเท้า

          ก็ยังหาจุดที่ตรงกับค�าบรรยายนี้ไม่เจอ “ไม่ใช่การติดสินบน?”
                “แน่นอนว่าไม่ใช่!” เธอพูดอย่างเด็ดขาดหนักแน่น ส่ายหน้ารัวราวกับ
          ปองแปง ส่ายจนศีรษะซึ่งเดิมทียังสะลึมสะลืออยู่เกิดความรู้สึกอยากจะอาเจียน
          ขึ้นมา แต่ยังคงต้องรักษาใบหน้าแย้มยิ้มและแววประจบสอพลอในดวงตาเอาไว้

                “มิใช่ว่าขุนนางกับพ่อค้ารวมหัวสมคบคิดหรอกหรือ”
                “จะเป็นไปได้อย่างไร ท่านคือขุนนาง แต่ว่าข้ามิใช่พ่อค้าเสียหน่อย” เธอยิ้ม

          อย่างไม่มีความส�ารวมแม้แต่น้อย ความหน้าหนาเทียบกับก�าแพงเมืองเลยทีเดียว
                กลับค�าเร็วถึงเพียงนี้เชียว? ช่างไร้ศักดิ์ศรีจริงๆ! ปกติเวลาจัดการกับ
          ‘คนหลักลอย’ เขามักจะใช้ดาบแหลมคม “ดีมาก เจ้ากล่าวได้มีเหตุผลยิ่ง แต่
          ดูเหมือนว่าเจ้าจะลืมไปเรื่องหนึ่ง”

                “เรื่องอะไร? นายท่านชี้แนะมาได้เต็มที่ ข้าจะจดจ�าใส่ใจให้แม่นมั่น”
   27   28   29   30   31   32   33   34   35   36   37