Page 18 - อ่านฟรี รักแรกที่ไม่รู้จัก
P. 18
่
รักแรกทีไม่รู้จัก
“อึก”
ท�าไมหมอนั่นถึงมาอยู่ที่นี่
ความอยากอาเจียนพลุ่งขึ้นมาทันทีและรุนแรง โทรุรีบปิดปากโดยอัตโนมัติ
พยายามยันท่อนขาที่ไร้เรี่ยวแรงให้ตั้งตรงกับพื้น ในตอนนั้นใบหน้าสวมแว่นก็หายไปจาก
สายตา
“หมดเวลาแล้ว ต่อไปนี้ฉันจะไม่รับโทรศัพท์ส่วนตัวจากนายอีก”
เสียงโทนต�่าที่ลอยเข้าหูคงเป็นของชายสวมสูทกรมท่า...เป็นเสียงของชายใส่แว่น
คนนั้น
“ดะ เดี๋ยวสิ! อย่างน้อยฟังผมหน่อย...”
เสียงเปิดประตูดังขึ้นราวกับจะกลบเสียงเรียกรั้ง ไม่นานก็มีเสียงเหล็กหนักดัง
ตามไปติดๆ หลังจากนั้นรอบข้างก็ตกอยู่ในความเงียบสงัด
“.....”
โทรุเลื่อนมือออกพลางถอนหายใจเฮือกใหญ่
...คนละคน ชายใส่แว่นคนนั้นไม่ใช่หมอนั่น โทรุย�้าให้ตัวเองฟังอย่างเอาเป็น
เอาตาย
เพราะสายตามัวแต่จับจ้องแว่น เขาจึงจ�าโครงหน้าไม่ได้ แต่เสียงที่เขาได้ยินเมื่อครู่
ไม่เหมือนหมอนั่นเลยแม้แต่น้อย เสียงของหมอนั่นต้องสูงกว่านี้ หยาบกระด้างกว่านี้
ไม่ต้องเห็นหน้าก็จ�าได้ในทันทีอยู่แล้ว ที่ส�าคัญหมอนั่นไม่มีทางอยู่ในบริษัทนี้ได้ แถมคง
ไม่มาทะเลาะตามประสาคนรักกับผู้ชายแบบนี้หรอก
...เป็นเพราะแผ่นหลังกับกรอบแว่นสีเงินนั่นแหละท�าให้เขาเห็นภาพหลอน
เมื่อจังหวะหายใจเริ่มกลับมาเป็นปกติ ร่างกายที่เคยเกร็งก็ผ่อนคลายตาม โทรุ
ใช้ผ้าเช็ดหน้าซับเหงื่อที่ซึมอยู่บนหน้าผากและนึกถึงเรื่องอื่นขึ้นมาได้
“หรือจะรู้แล้วว่าเราอยู่ตรงนี้?”
แค่คู่รักทะเลาะกันก็วุ่นวายพออยู่แล้ว นี่ยังเป็นชายสองคนอีก เห็นชัดเลยว่าถ้า
โดนจับได้ว่ามีคนฟังต้องเกิดเรื่องยุ่งไม่ผิดแน่ ถ้าเป็นไปได้ก็อยากให้เป็นแค่การเข้าใจผิด
ไปเองของเขามากกว่า
“ช่วยเลือกสถานที่ทะเลาะหน่อยสิ ...จังหวะไม่ดีเกินไปแล้ว”
16
