Page 16 - อ่านฟรี รักแรกที่ไม่รู้จัก
P. 16

่
                                   รักแรกทีไม่รู้จัก

          ผลิตภัณฑ์ของบริษัทอื่นด้วย แม้จะเป็นบริษัทที่เพิ่งก่อตั้งได้ไม่นานแต่ก็มีสาขาย่อยตั้งอยู่
          ทุกภูมิภาคทั่วประเทศ คู่ค้าทางธุรกิจไม่ได้มีเพียงบริษัทที่เกี่ยวกับเวชภัณฑ์เท่านั้น แต่ยัง
          ครอบคลุมไปถึงสถานพยาบาลและองค์กรกีฬา

                ผลิตภัณฑ์ของที่นี่มีความหลากหลายถึงขนาดนั้นดังที่ว่ามาข้างต้น สิ่งที่เขาได้
          เรียนรู้ตอนฝึกงานเป็นเพียงการจ�าแนกคร่าวๆ เท่านั้น แต่ในเมื่อถูกส่งไปอยู่แผนกขาย
          แล้วก็จ�าเป็นจะต้องท�าความเข้าใจเรื่องเหล่านั้นอย่างละเอียด พอคิดมาถึงตรงนี้ ใจของเขา
          ก็หนักอึ้งทันที

                ประตูลิฟต์เปิดพอดี มีคนจ�านวนหนึ่งเดินออกมาจากในนั้น โทรุรีบแทรกตัวเข้าไป
          ในห้องสี่เหลี่ยมที่เหลือเพียงความว่างเปล่าก่อนประตูจะปิดลง แผนผังที่ติดอยู่ข้างตาราง
          บอกชั้นมีตัวอักษรที่เขียนว่าแผนกขายอยู่ตรงชั้นหก
                ...พูดถึงแผนกขายแล้ว ไม่ว่าจะในบริษัทไหนก็เป็นแผนกยอดนิยมเกือบทั้งนั้น

          แม้จะเหนื่อยเพราะต้องสื่อสารกับคนอื่นก็ตาม แต่ในตอนที่ท�าสัญญาได้จะรู้สึกประสบ
          ความส�าเร็จและสดชื่นอย่างบอกไม่ถูก นั่นเป็นสิ่งที่เขารู้จากการได้สัมผัสมาโดยตรง
          ตอนที่โทรุยังอยู่ในบริษัทเก่าก็ไม่ได้ไม่พอใจกับงานฝ่ายขายเลย เขาก็ชอบในแบบของเขา
          อยู่เหมือนกัน แต่ว่า...

                ในระหว่างที่โทรุก�าลังพูดให้ตัวเองฟัง ไฟเลข 6 ที่อยู่ด้านข้างประตูก็ติดขึ้นมา
          ทันทีที่เขาเห็นป้าย ‘แผนกขาย’ บนประตูฝั่งตรงข้ามที่ลิฟต์เปิดออกอย่างเชื่องช้า หน้า
          ของเขาก็ซีดเซียวขึ้นมาทันควัน
                โทรุยกมือกุมลิ้นปี่โดยอัตโนมัติ เขาทรุดลงกับพื้นจากความอึดอัดที่โถมเข้าใส่

          พยายามกลั้นความรู้สึกที่เหมือนจะอาเจียน ขณะนั้นก็รู้สึกเหมือนตัวก�าลังถูกยกลอยขึ้น
          อีกครั้ง นั่นเป็นตอนที่เขาได้สติว่าลิฟต์ก�าลังเคลื่อนที่
                โทรุรีบเอื้อมนิ้วกดหมายเลข 7 ที่อยู่บนนั้น คิดภาวนาเพียงแค่ขอให้ไม่มีใคร
          สังเกตเห็น เพียงอึดใจก็ถึงชั้นเจ็ดซึ่งถูกใช้เป็นห้องพักสาธารณะควบกับโรงอาหารของ

          พนักงาน ไม่รู้ว่าเพราะเป็นเวลานี้หรือเปล่า ตัวห้องจึงร้างไร้ผู้คน
                เขาเดินออกจากลิฟต์เมื่อเห็นว่าตอนนี้ก็ยังไม่ถึงเวลา ตั้งใจว่าเอาไว้ค่อยกลับไป
          ใหม่ทีหลัง ห้องพักส�าหรับพนักงานที่เขายังไม่เคยใช้สักครั้งท�าให้เขาประหม่าที่จะเข้าไป
          เมื่อมองดูรอบๆ แล้วจึงเดินไปยังประตูที่มีป้ายเขียนว่าประตูฉุกเฉิน อีกฟากของประตู


                                         14
   11   12   13   14   15   16   17   18   19   20   21