Page 11 - อ่านฟรี รักแรกที่ไม่รู้จัก
P. 11
0
จังหวะไม่ดีเอาเสียเลย
เขารู้ตัวดีว่าเป็นพวกที่ตกอยู่ในสถานการณ์แบบนั้นได้ง่ายๆ
“เดี๋ยวก่อนสิ ผมบอกมาตั้งแต่เมื่อกี้แล้วไม่ใช่เหรอว่าไม่อยากเลิก”
“...ทางนี้ก็บอกมาตั้งแต่เมื่อวานแล้วเหมือนกัน ว่าฉันทนคบกับนายต่อไปไม่ไหว
แล้ว”
ทิวทัศน์ที่อยู่ตรงหน้าคือท้องฟ้ายามสายัณห์สีสว่างเจิดจ้า ฝั่งตรงข้ามชานบันได
ทางออกฉุกเฉินด้านหลังตึกตรงนี้มีพุ่มไม้เล็กๆ ซึ่งถูกแต่งแต้มไปด้วยใบไม้สีแดงตามช่วง
ต้นฤดูใบไม้ร่วงเช่นปัจจุบันอยู่ สีแดงของเส้นขอบฟ้ายามเย็นเกือบจะปะปนไปกับสีแดง
ของใบไม้แต่ก็ยังคงตัดกันอย่างชัดเจน ภาพนั้นเกือบท�าให้เขาลืมไปชั่วขณะว่าที่นี่คือบริษัท
ที่เขาเพิ่งเข้ามาท�างานได้เพียงสองสัปดาห์ก่อนหน้า
“ทนไม่ไหวแล้วเหรอ เพราะอะไร? คุณไม่ได้เกลียดผมสักหน่อยนี่? ถ้างั้นก็คบกัน
เหมือนที่ผ่านมาไม่เห็นจะเป็นไรเลย”
“ต้องให้พูดอีกรอบรึว่าฉันไม่อยากคบกับคนที่คิดจริงจัง?”
ใต้ท้องฟ้ายามเย็นในฤดูใบไม้ร่วงมีเสียงของคนสองคนลอยกระทบหู ไม่ต้องฟัง
มากกว่านี้ก็รู้ว่าเป็นการบอกเลิก ความจริงแล้วเขาไม่จ�าเป็นต้องใส่ใจก็ได้เพราะมันไม่ใช่
เรื่องแปลกอะไร อีกทั้งยังเป็นเรื่องของคนอื่น แต่เขาไม่สามารถออกไปจากตรงนี้ได้จนกว่า
คนพวกนั้นจะออกไปจากชานบันไดที่อยู่ต�่ากว่าเขาไปหนึ่งชั้น เรื่องนี้แหละที่ท�าให้เขา
ล�าบากใจ
9
