Page 30 - อ่านฟรี คืนรักเทพหมาป่า
P. 30
คืนรักเทพหมาป่ า
แล้วส่งเสียงเรียกฮิโระด้วยน�้าเสียงหนักแน่น
“หลานไม่ต้องอยู่หมู่บ้านนี้เพื่อย่าแล้วก็ได้ น่าจะดีกว่าหากหลานอาศัยอยู่ในเมือง
และได้เรียนหนังสือ ย่าจะอยู่ปกปองศาลเจ้า แต่หลานควรไปได้ไกลกว่านี้”
“ไม่เอาน่า ย่า”
ฮิโระเผลอร้องขัดด้วยเสียงดังผิดปกติ หัวใจของเขาเต้นตึกตัก จะให้ห่างจากย่า
อย่างนั้นเหรอ ไม่มีทาง ฮิโระคิด ที่เขามีชีวิตอยู่ทุกวันนี้ก็เพื่อตอบแทนบุญคุณของย่า
ทันใดนั้นเองภาพศาลไม้และต้นการบูรถูกท�าร้ายเมื่อครู่ก็แล่นแวบเข้ามาในสมอง
(แค่ปกปอง... ฉันยังท�าไม่ได้เลย)
ความรู้สึกไร้พลังทับถมอยู่ในกายของฮิโระราวกับหิมะที่ก�าลังโปรยปราย
ฮิโระมองไปนอกหน้าต่าง เขาเห็นเงารางๆ ของคนงานก่อสร้างที่ต้องหยุดภารกิจ
ชั่วคราวเนื่องจากพายุหิมะ
ในที่สุดเสียงของเครื่องจักรก็หยุดลง เหลือเพียงเสียงค�ารามของหิมะที่ยังคงดัง
กึกก้อง ราวกับว่าหมู่บ้านแห่งนี้ถูกตัดขาดจากโลกภายนอกอย่างสิ้นเชิง
คืนนั้นฮิโระซึ่งอยู่บนฟูกนอนไม่สามารถข่มตาหลับได้ลง
พรุ่งนี้เป็นวันเกิดอายุครบยี่สิบปี ใจหนึ่งคิดว่าคงไม่มีอะไรหรอก แต่อีกใจกลับ
อดกังวลไม่ได้ เขายังยึดติดกับภาพลวงตาเมื่อสิบปีก่อน ฮิโระรู้สึกว่าปานสีฟาบนฝ่ามือ
ข้างซ้ายแจ่มชัดขึ้นจนสามารถมองเห็นได้แม้แต่ในที่มืด
ไม่รู้ว่าเวลาผ่านไปนานเท่าไร ขณะฮิโระก�าลังสะลึมสะลืออยู่นั่นเอง จู่ๆ เขาก็
ได้ยินเสียงดังโครมครามมาจากห้องของย่า
“...ย่า?”
ฮิโระยันร่างกายท่อนบนขึ้นพรวด ก่อนลองตะโกนไปทางห้องของย่า ไม่มีเสียง
ตอบกลับ เขาใจคอไม่ดีจึงรีบลุกขึ้นจากฟูกนอนและเลื่อนประตูกระดาษเปดออก ทันใดนั้น
ตัวของฮิโระก็แข็งเป็นหิน ย่านอนล้มอยู่ข้างๆ ฟูกนอน ถุงยากระจัดกระจายเต็มเสื่อ
ทาทามิ ดูเหมือนย่าพยายามจะหยิบยา
“ย่า!”
เขาประคองย่าขึ้นมา ร่างกายของย่าหนักอึ้ง แม้พยายามส่งเสียงเรียกเท่าไร
28
